Πρόθεση της κυβέρνησης για παραπομπή Παπακωνσταντίνου στην τακτική Δικαιοσύνη διαφαίνεται μέσα από το σκεπτικό της πρότασης για προανακριτική

Του Χάρη Ιωάννου

Ηδη με την κατάθεση της πρότασης για προανακριτική επιτροπή σε βάρος του Γ. Παπακωνσταντίνου διαφαίνεται η πρόθεση των κυβερνητικών κομμάτων να προτείνουν, μετά την κατάθεση του πορίσματος, την παραπομπή του πρώην υπουργού όχι σε Ειδικό Δικαστήριο αλλά στην τακτική Δικαιοσύνη, όπως έγινε στις περιπτώσεις των Τ. Μαντέλη και Α. Τσοχατζόπουλου. Το σκεπτικό αυτό, ωστόσο, παρουσιάζει ουσιώδη πολιτικά και νομικά προβλήματα.

Στο σκεπτικό της πρότασης για την άσκηση ποινική δίωξης γίνεται ρητή αναφορά στην πρόβλεψη του νόμου περί ευθύνης υπουργών ότι «οι αξιόποινες πράξεις, οι οποίες δεν τελέσθηκαν κατά την άσκηση των καθηκόντων του υπουργού, δικάζονται από τα αρμόδια δικαστήρια».

Ο νομικός, βουλευτής της Ν.Δ. και πιθανό μέλος της επιτροπής που θα συγκροτηθεί, Μάκης Βορίδης, ανέλυσε το σκεπτικό αυτό, λέγοντας πως η φερόμενη αλλοίωση της λίστας δεν ανήκει τις αρμοδιότητες του υπουργού, καθώς ο κ. Παπακωνσταντίνου λειτούργησε ιδιωτικά (Μega, 31.12.2012).

Η πρόταση της πλειοψηφίας, ωστόσο, προσάπτει στον πρώην υπουργό δύο αδικήματα:

1. Νόθευση εγγράφου, σύμφωνα με το άρθρο 242 παρ. 2 και 3 του Ποινικού Κώδικα. Η παράγραφος 2 αναφέρεται σε «υπάλληλο, ο οποίος με πρόθεση νοθεύει, καταστρέφει, βλάπτει ή υπεξάγει έγγραφο που του εμπιστεύτηκαν ή του είναι προσιτό λόγω της υπηρεσίας του» και αποτελεί πλημμέλημα.

Η παράγραφος 3 αφορά την κακουργηματική εκδοχή της πράξης και επισείει ποινή κάθειρξης 5 – 20 ετών «εφόσον ο υπαίτιος σκόπευε να προσπορίσει στον εαυτό του ή σε άλλον αθέμιτο όφελος ή να βλάψει παράνομα άλλον, εάν το συνολικό όφελος ή η συνολική βλάβη υπερβαίνουν το ποσό των 120.000 ευρώ», είναι δε, σύμφωνα με τη νομολογία του Αρείου Πάγου, αδιάφορο αν ο σκοπός, δηλαδή το όφελος ή η βλάβη, επιτεύχθηκε ή όχι.

2. Παράβαση καθήκοντος, σύμφωνα με το άρθρο 259 του Π.Κ., το οποίο αναφέρεται σε «υπάλληλο που με πρόθεση παραβαίνει τα καθήκοντα της υπηρεσίας του με σκοπό να προσπορίσει στον εαυτό του ή σε άλλον παράνομο όφελος ή για να βλάψει το κράτος ή κάποιον άλλο» και τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών (πλημμέλημα). Σημειώνεται ότι σύμφωνα με την Ερμηνεία Ποινικού Κώδικα του Μ. Μαργαρίτη, υπάλληλος μπορεί να είναι και ένας υπουργός ή βουλευτής.

Τίθενται επομένως τρία ερωτήματα:

Α. Με ποια λογική προτείνεται η παραπομπή του Γ. Παπακωνσταντίνου με βάση άρθρα του Π.Κ. που αφορούν άσκηση καθηκόντων του (άρα είτε Ειδικό Δικαστήριο είτε παραγραφή) και ταυτόχρονα η κυβέρνηση προεξοφλεί την παραπομπή του στην τακτική Δικαιοσύνη λόγω αδικημάτων που τέλεσε ιδιωτικά και όχι ως υπουργός;

Β. Γιατί δεν χρησιμοποιήθηκε το άρθρο 216 του Π.Κ. που αναφέρεται γενικά στην πλαστογραφία, ανεξάρτητα από ιδιότητα «υπαλλήλου»;

Γ. Για ποιο λόγο η κυβέρνηση σπεύδει να προδικάσει την απόφαση του Δικαστικού Συμβουλίου;