«Μερικές σκέψεις, καθώς εκτός από μπάντα είμαστε και άνθρωποι» έγραψαν χθες σε post στη σελίδα τους στο facebook οι Electric Litany, ένα από τα συγκροτήματα της εγχώριας, αγγλόφωνης, εναλλακτικής σκηνής. Αφορμή, οι εκλογές της προηγούμενης Κυριακής. Κατ’ αρχάς αναφέρθηκαν στις νίκες Μώραλη στον Πειραιά και Μπέου στον Βόλο. «Στην ερχόμενη περιοδεία οι Electric Litany ΔΕΝ θα παίξουν σε Πειραιά και Βόλο λόγω των εκλογικών αποτελεσμάτων τα οποία έδειξαν ότι η πλειοψηφία των πολιτών σε αυτές τις δύο πόλεις αξίζουν τον μεσαίωνα που έχουν επιλέξει. Κουράγιο στη μειονότητα των υγιών ανθρώπων του Πειραιά και Βόλου». Δεύτερος
Περισσότερα.. »Τελικά η Λυρική Σκηνή βρίσκεται παντού. Μια με την Οπερα της Βαλίτσας, μια με τα εκπαιδευτικά προγράμματα στα σχολεία, τριγυρνά απ’ άκρη σ’ άκρη στην Ελλάδα καλλιεργώντας γόνιμο έδαφος για μελλοντικούς θιασώτες του πληρέστερου είδους μουσικού θεάματος. Της Οπερας, όπως είπε ο Βάγκνερ. Ετσι βρεθήκαμε κι εμείς αυτή τη φορά στο έξοχα ανακαινισμένο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, με τις υπέροχες πατίνες και τα άνετα φουαγέ, όλα όσα θυμίζουν ρομαντικές εποχές. Φυσικό ήταν να παρακολουθήσουμε εκεί το μπαλέτο της Λυρικής στη χορογραφία του Γάλλου Γιανίκ Μποκέν, με τίτλο «Ερωτευμένος Σοπέν», εμπνευσμένο από τη ρομαντικότερη θλιβερή ερωτική ιστορία,
Περισσότερα.. »
Διστακτικά μπήκα στo Κλειστό Π. Φαλήρου, στη «19η Art-Athina», την Παρασκευή. Πώς ανταποκρίνεσαι σε μια γιορτή της τέχνης, όταν τόσα δυσάρεστα συμβαίνουν γύρω μας; Ομως οι ενοχές διαλύθηκαν, καθώς ο χώρος λειτούργησε σαν μια αλληγορία. Το σκοτάδι, που επικρατούσε στον εξώστη, έδωσε τη θέση του στα φωτισμένα περίπτερα και στα πολύχρωμα τελάρα, που κατέλαβαν τον «αγωνιστικό χώρο». Οχι, δεν ήταν μια «χαζοχαρούμενη» έκθεση. Και οι διαφορετικές τάσεις της σύγχρονης ζωγραφικής εκπροσωπήθηκαν και έργα με πολιτικό και κοινωνικό περιεχόμενο υπήρχαν και η νέα γενιά των καλλιτεχνών έδωσε δυναμικά το «παρών». Χώρια τα ενδιαφέροντα αφιερώματα, όπως
Περισσότερα.. »
Θα μπορούσε να εκληφθεί και ως ανέκδοτο η έκφραση «Χθες άκουσα τον καινούργιο δίσκο του Μάικλ Τζάκσον», αλλά πλέον δεν περνιέται ως τέτοιο, ως αστείο, ούτε καν το τραβηγμένο «Χθες είδα live σε συναυλία τον Μάικλ Τζάκσον». Κι αν το πρώτο μοιάζει ευκολάκι, όλο και κάποια ακυκλοφόρητα κομμάτια του εκλιπόντος καλλιτέχνη θα βρέθηκαν από τους κληρονόμους «σε ένα συρτάρι στη σοφίτα του εξοχικού του σπιτιού στο οποίο ποτέ κανείς δεν είχε σκεφτεί να ψάξει», για το δεύτερο τα πράγματα ζορίζουν. Να δεις «ζωντανά» έναν καλλιτέχνη που πέθανε πριν από χρόνια; Ξεπεράστηκε και το πρόβλημα αυτό
Περισσότερα.. »Είμαστε μια μακρινή επαρχία της Ευρώπης, γίναμε-γινόμαστε δηλαδή. Γυρνάμε δεκαετίες πίσω σε όλα τελικά, όχι μόνο στα οικονομικά. Ούτε στα 80’s τέτοια κατάντια, τόση κακομοιριά, τέτοιος επαρχιωτισμός. Ακόμα και σε πράγματα που αφορούν τη μουσική, τα παρελκόμενά της, όπως τα ξένα μουσικά περιοδικά λόγου χάριν. Τέλος τα περισσότερα από τα ξένα μουσικά περιοδικά για την Ελλάδα. Τα μεγάλα εννοώ, τα ευρείας κυκλοφορίας, το Mojo, το Q, εσχάτως και το NME. Επαψαν να τα στέλνουν στη χώρα μας. Προφανώς η κυκλοφορία τους έπεσε κατακόρυφα, οι ξένοι εκδοτικοί οίκοι έκριναν ασύμφορη την αποστολή τους στην πτωχή,
Περισσότερα.. »
Μια μεσόκοπη Ιταλίδα με παράξενη αμφίεση, ως γνήσια μάνα, ανησυχεί για τον γιο της που έγινε ό,τι κάθε μάνα (ακόμα και αριστερή) απεύχεται: αναρχοκουμμούνι. Τον χάνει σε περίεργα στέκια, τον ψάχνει σε πορείες και τελικά ο γιος γίνεται γιάπις και η μάνα φρικιό. Η εν λόγω ιστορία γίνεται θεατρική πράξη, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00, μέχρι τέλη Μαΐου, στον πολυχώρο «Ανάδυση» (Σφακτηρίας 23, Κεραμεικός), με την Καίτη Βαρβαρέσου – Θεολογίτου στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Πρόκειται για ένα από τα μονόπρακτα του έργου «Ολα για το σπίτι, κρεβάτι και εκκλησία», που γράφτηκε το 1977 από
Περισσότερα.. »Είχε συγκεκριμένο concept η συναυλία του Τομ Μπάξτερ στο Gazarte το Σάββατο το βράδυ. Με σενάριο, σκηνοθεσία και ξεχωριστούς πρωταγωνιστές. Γι’ αυτό και ήταν από εκείνες τις συναυλίες που παρουσιάζουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον σε σχέση με τις άλλες, τις… κανονικές. Η αξία τους στο καλλιτεχνικό χρηματιστήριο είναι αυξημένη γιατί πραγματοποιούνται άπαξ. Αν τύχει και βρεθείς εκεί την κατάλληλη στιγμή, το ζεις και το απολαμβάνεις, ειδάλλως το χάνεις (διά παντός;). Δεν ήταν μόνος του στη σκηνή ο Βρετανός τραγουδοποιός. Τον συνόδευαν εκλεκτοί Ελληνες μουσικοί της τζαζ, αυτοί αποτελούσαν την μπάντα του. Στις ενορχηστρώσεις, όπως και στο
Περισσότερα.. »Μοιράζει το βασίλειό του στις κόρες του σε μια βαρύγδουπη δημόσια τελετή, τις αναγκάζει να δηλώσουν την αγάπη τους σε αυτόν μέσα από μικρόφωνα. Το «τίποτα» που του λέει η Κορντέλια νιώθεις αμέσως ότι είναι διαφορετικό από τα συνηθισμένα «σεξπιρικά» (σεμνότητα, πραγματική αγάπη). Η μικρή του κόρη δεν αντέχει άλλο κάτι το απολυταρχικό, το τερατώδες, που πνίγει και τρομοκρατεί. Κάνει την εξέγερσή της. Ναι, ο «Βασιλιάς Λιρ» του Σαμ Μέντες, με πρωταγωνιστή τον μεγαλύτερο, ίσως, κλασικό ηθοποιό του πλανήτη, τον Σάιμον Ράσελ Μπιλ, που είδαμε το βράδυ του Σαββάτου σε οθόνη του Μεγάρου χάρη
Περισσότερα.. »Κανονικά θα ’πρεπε να μου τη δίνουν οι γνώσεις τους, το υπέροχο χειρόγραφό τους, τα αντανακλαστικά τους, τα αποκλειστικά τους, το πάθος τους, η φαντασία τους, οι πρωτότυπες ιδέες τους, το ότι δεν χάνουν οι άτιμοι ούτε μια ειδησούλα. Το ότι παίζουν στα δάχτυλα το ελληνικό και ξένο σινεμά. Κανονικά, εγώ, ένα παιδί του κινηματογραφικού ρεπορτάζ σε εφημερίδα, θα ’πρεπε να νιώθω ανταγωνιστικά με αυτό το κινηματογραφικό σάιτ που ξεφύτρωσε πριν από τρία χρόνια με τον περίεργο τίτλο Flix.gr και μας σάρωσε όλους στο διάβα του. Κι όμως, με κάνει περήφανη. Μου ανανεώνει
Περισσότερα.. »
Του Νίκου Καλτσά Τι μου φταίει η Μελίνα, ακόμα δεν έχω καταλάβει. Στο Μουσείο Μπενάκη, στην έκθεση «Οδός Μελίνας Μερκούρη», όταν βρέθηκα μπροστά στις φωτογραφίες της με τον Ζυλ Ντασσέν, να την πάλι η ίδια επίμονη σκέψη: ότι ο Ντασσέν έκανε τις καλύτερες ταινίες του πριν τη γνωρίσει, ότι η καθοριστική συνάντησή τους εγκλώβισε το ταλέντο του στην εικόνα της. Αμαρτία εξομολογουμένη, λοιπόν, και συνεχίζω. Μετά τη Μελίνα, ούτε νεορεαλιστική γραφή στη «Γυμνή πόλη», ούτε ανθρώπινες σκιές με βλέμματα κομμένα από την αγωνία στα «Brute Force» και «Thieves' Highway», ούτε φτωχοδιάβολοι που
Περισσότερα.. »
Οσο και αν έχουμε μεταβεί στην ηλεκτρονική -ψηφιακή, μεταλογοτεχνική και δεν συμμαζεύεται– εποχή, το τυπωμένο βιβλίο σού γεννάει αυτό το συναίσθημα: το παίρνεις προσωπικά, συνδέεται μαζί σου, με τις ώρες σου, τον χρόνο που απαιτεί από την καθημερινότητά σου, τις σκέψεις σου. Φεύγει από τον συγγραφέα του και γίνεται δικό σου. Πόσο μάλλον αν με τις λέξεις συνδιαλέγεσαι όλη σου τη ζωή. Οπως κάνει ο Τάσος Τσακίρογλου. Συνάδελφος και συγγραφέας, πλέον, του βιβλίου «Πρόσωπα της απομάγευσης» από τις εξαιρετικές εκδόσεις «Οκτώ». «Η δημοσιογραφία είναι το καλύτερο επάγγελμα στον κόσμο» είχε δηλώσει ο Γκαμπριέλ Γκαρσία
Περισσότερα.. »
Το άρπαξα το βιβλιαράκι και έτρεξα αμέσως στο… dvd. Να με συγχωρεί ο καταπληκτικός Γιάννης Κιουρτσάκης, αλλά ήθελα, πριν το διαβάσω, να ξαναδώ τις δύο ταινίες του Λάκη Παπαστάθη, στις οποίες αναφέρεται. Μου τις πρόσφερε στο χέρι, κολλημένες στα εξώφυλλα. «Τον καιρό των Ελλήνων» και «Θεόφιλος». Ειδικά την πρώτη, με τη φουστανέλα του αρχιληστή Αλέξη Δαμιανού και το αψεγάδιαστο ευρωπαϊκό ένδυμα του αστού Κώστα Αρζόγλου, είχα πεθυμήσει. Γιατί, πέρα από την καθαρά κινηματογραφική απόλαυση, μου είχε προσφέρει κι ένα άλλο δώρο. Με έκανε να ανακαλύψω και να διαβάσω τη «Στρατιωτική ζωή εν Ελλάδι», αυτό
Περισσότερα.. »Ο Ρόμπερτ Πλαντ, ο τραγουδιστής των Led Zeppelin, το ξέκοψε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο: «Είναι μηδενικές». Ποιες; Οι πιθανότητες να επανενωθεί το συγκρότημα. Σηκώθηκε ένας κουρνιαχτός τις προηγούμενες ημέρες σχετικά με το θέμα. Σιγόνταρε με τη στάση του και ο Τζίμι Πέιτζ, ο κιθαρίστας της μπάντας, όταν σε πρόσφατη συνέντευξή του αποκάλυπτε ότι θα έλεγε άνετα το «ναι» σε μια τέτοια προοπτική, με σκοπό να πραγματοποιηθεί μία σειρά συναυλιών. Ο Ρόμπερτ Πλαντ δεν άφησε όμως περιθώρια για ελπίδες. Δώστε τώρα βάση για να καταλάβετε πόσα (εκατομμύρια, χαμένα) σημαίνει αυτή η άρνηση. Οταν οι
Περισσότερα.. »
Προίκα ύψους 3 εκατομμυρίων ευρώ δίνει το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης για το ξεκίνημά του. Κι έτσι αναζωπυρώνονται οι ελπίδες μας ότι θα ολοκληρωθεί και θα εγκαινιαστεί το υπερσύγχρονο μουσείο μέχρι το τέλος Ιουνίου, δηλαδή ενόσω διαρκεί η ελληνική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ευτυχώς που στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης και της πολιτικής αδιαφορίας λειτουργεί ο πανάρχαιος θεσμός της χορηγίας. Και ορισμένοι τουλάχιστον ιδιώτες δεν σφυρίζουν αδιάφορα. Κάτι που κάνει ο υπουργός Πολιτισμού Πάνος Παναγιωτόπουλος, ο οποίος μπορεί να αναφέρει το ΕΜΣΤ ως έργο προτεραιότητας, αλλά αδυνατεί να εξασφαλίσει τους
Περισσότερα.. »
© 2025 Εφημερίδα των Συντακτών | ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ
