Στη δίνη του χρόνου

29/12/12 • θεματικές: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ, Αρχείο Άρθρων, ΕΠΙΣΤΗΜΗ

Γράφει ο Σπύρος Μανουσέλης Γιατί ο χρόνος στην κοσμολογία, στη βιολογία αλλά και στην ιστορία ρέει αποκλειστικά από το παρελθόν προς το μέλλον; Αναμφίβολα ο χρόνος ήταν και παραμένει το πιο σκοτεινό, φευγαλέο και άπιαστο αντικείμενο της ανθρώπινης σκέψης: φυσικής και μεταφυσικής, επιστημονικής και φιλοσοφικής. Η επίκληση και μόνο του χρόνου γεννά αυτομάτως βασανιστικά και δυσαπάντητα ερωτήματα: είναι κάτι που υπάρχει «πραγματικά» ή, αντίθετα, αποτελεί έναν βολικό τρόπο να «μετράμε» ό,τι συνεχώς μεταβάλλεται και παρέρχεται ανεπιστρεπτί γύρω από εμάς και μέσα μας; Αραγε, θα συνεχίσει να ρέει αιωνίως, αδιαφορώντας για τις αδυναμίες και τις αγωνίες των ανθρώπων, ή κάποτε θα «τελειώσει», επαναφέροντας στο μηδέν το Σύμπαν και τους κατοίκους του;