Του Τάσου Παππά
Τα ερωτήματα που αναδύονται γύρω από τη συμμετοχή του Γ. Παπακωνσταντίνου στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ είναι αρκετά. Κάποια δεν μπορούν να απαντηθούν τώρα. Η πολιτική μέσω των θεσμών της και η Δικαιοσύνη με την εξαντλητική έρευνά της είναι υποχρεωμένες να δώσουν πειστικές και καθαρές απαντήσεις. Για ορισμένα, πάντως, ερωτήματα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την κοινή λογική.
1. Αν υιοθετήσουμε την προσέγγιση των κατηγόρων του Γ. Παπακωνσταντίνου, ο πρώην υπουργός Οικονομικών πήρε τη λίστα, διαπίστωσε ότι υπάρχουν τα ονόματα συγγενών του και τα αφαίρεσε, προφανώς για να τους προστατεύσει. Ωστόσο, γνώριζε πολύ καλά ότι δεν ήταν ο μοναδικός κάτοχος της λίστας. Αυτή υπήρχε στο γαλλικό υπουργείο Οικονομικών και θα μπορούσε να αποκαλυφθεί η λαθροχειρία από μια αντιπαραβολή. Οπως και έγινε.
Είναι βλαξ ο κ. Παπακωνσταντίνου; Είχε άγνοια του κινδύνου; Πίστευε ότι ήταν πανίσχυρος και ότι θα έμενε στο απυρόβλητο; Είναι κι αυτός, όπως ήταν και πολλοί άλλοι στο παρελθόν, θύμα μιας αμετροεπούς και αλαζονικής αντίληψης που λέει ότι μπορείς να κάνεις ό,τι γουστάρεις αν είσαι σε θέση εξουσίας , μήπως είναι θύμα σκευωρίας, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται;
2. Αν οι συγγενείς του κ. Παπακωνσταντίνου μπορούν να αποδείξουν τη νομιμότητα των πράξεών τους, ποιο λόγο είχε αυτός να τους προφυλάξει; Για να μην επιτρέψει να σπεκουλάρουν οι πολιτικοί αντίπαλοί του μόνο και μόνο επειδή υπήρχαν τα ονόματα συγγενών του στη λίστα;
Πήγε δηλαδή να αποφύγει το έλασσον [τη βιτριολική προπαγάνδα] και δεν σκέφθηκε ότι μπορεί να έμπλεκε σε κάτι μεγαλύτερο και σοβαρότερο, το οποίο ενδεχομένως, αν κάτι στράβωνε, όπως και στράβωσε, θα τον οδηγούσε στο εδώλιο του κατηγορουμένου; Κτηνώδης ανοησία; Κάτι άλλο;
3. Ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου είχε ενημερωθεί για την ύπαρξη της λίστας Λαγκάρντ; Ο κ. Παπακωνσταντίνου υποστηρίζει ότι τον ενημέρωσε, αναφέροντάς του ότι πράττει τα δέοντα. Εκτοτε τι έγινε; Ρώτησε ο κ. Παπανδρέου τον υφιστάμενό του για την πορεία της υπόθεσης;
Ποιες απαντήσεις έλαβε; Μπορεί να πιστέψει κανείς ότι μια τέτοια ιστορία θα άφηνε αδιάφορο τον πρωθυπουργό της χώρας, όταν μάλιστα οι πάντες εγκαλούσαν την κυβέρνησή του για αναιμικά αποτελέσματα στην επιχείρηση πάταξης της φοροδιαφυγής;
4. Για νομικής φύσεως θέματα ο Γ. Παπανδρέου πάντα συμβουλευόταν τον έμπιστο συνεργάτη του, νομικό, άνθρωπο των ειδικών αποστολών και υπουργό Επικρατείας Χάρη Παμπούκη. Τον συμβουλεύθηκε; Σύμφωνα με τον κ. Παμπούκη, «Ούτε ρωτήθηκα ούτε γνώριζα τίποτε για τη λίστα».
5. Αν ο Ευ. Βενιζέλος ως υπουργός Οικονομικών και ο Ι. Διώτης ως επικεφαλής του ΣΔΟΕ έκαναν καλά τη δουλειά τους, θα φτάναμε στο σημείο που είμαστε σήμερα; Πόσο σοβαρό είναι το επιχείρημα ότι σε εκείνη τη φάση βρισκόμασταν σε διαπραγματεύσεις με τις ελβετικές αρχές και αν χρησιμοποιούσαμε τη λίστα η συμφωνία θα χάλαγε;
6. Ο Ευ. Βενιζέλος είναι έγκριτος νομικός, καθηγητής πανεπιστημίου και συνταγματολόγος. Πώς δέχθηκε χωρίς δεύτερη κουβέντα το σκεπτικό του πρώην εισαγγελέα Ι. Διώτη ότι δεν μπορούν να παραχθούν νομικά αποτελέσματα από ένα «έγγραφο» που αποκτήθηκε με παράνομο τρόπο; Την ίδια ώρα, άλλες κυβερνήσεις στην Ευρώπη αποσπούσαν ποσά από τους δικούς τους φοροφυγάδες, αξιοποιώντας ανάλογες λίστες.
7. Γιατί ο κ. Βενιζέλος δεν παρέδωσε τη λίστα ως όφειλε στον διάδοχό του, Φ. Σαχινίδη; Το ότι δεν του έδωσε την αυθεντική λίστα ή κάποιο αντίγραφό της δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Ο κ. Σαχινίδης έχει δηλώσει ότι δεν παρέλαβε καμία λίστα και δεν έχει διαψευστεί.
8. Η πρόθεση της κυβέρνησης να εκκαθαριστεί γρήγορα η υπόθεση και να φτάσει εντός μηνός στο Ειδικό Δικαστήριο [αυτό διαδίδουν στελέχη και των τριών κομμάτων] δεν είναι ευάλωτη στην υποψία ότι ο στόχος είναι να χρεωθεί όλες τις ευθύνες ένα πρόσωπο, που σήμερα δεν παίζει κανένα ρόλο στην πολιτική, για να πέσουν στα μαλακά άλλοι και για να μην απειληθεί η συνοχή της κυβέρνησης;
9. Ησσονος σημασίας ερώτημα στην παρούσα φάση, αλλά οφείλουμε να το θέσουμε: Το ΠΑΣΟΚ διέγραψε τον Γ. Παπακωνσταντίνου, προεξοφλώντας την ενοχή του. Με ποια διαδικασία; Λειτουργούν τα πειθαρχικά συμβούλια σ’ ένα κόμμα που δεν έχει όργανα εκτός από τον πρόεδρό του και την επιτροπή που προετοιμάζει το συνέδριο; Πότε συνεδρίασαν; Τιμωρία χωρίς απολογία δεν υπάρχει ούτε στα πιο αυταρχικά καθεστώτα; Ακόμη και κει, οι εξουσίες οργανώνουν δίκες για να έχουν μια επίφαση νομιμότητας.
10. Και, τέλος, μια απορία που η αφετηρία της βρίσκεται πολύ πίσω. Γιατί στις περισσότερες και πιο εκκωφαντικές υποθέσεις σκανδάλων που ταλαιπώρησαν τη χώρα την περίοδο της μεταπολίτευσης, πρωταγωνιστές ήταν κορυφαίοι παράγοντες του ΠΑΣΟΚ [Κουτσόγιωργας, Τσοχατζόπουλος, Σμπώκος, Μαντέλης κ.ά.];
Την απάντηση [εύκολη φαίνεται, αλλά ας τη δεχθούμε] την έδωσε ένας πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ που τ’ όνομά του δεν έχει εμπλακεί σε δυσώδεις ιστορίες: «Και οι δεξιοί έκαναν βρομοδουλειές και μάλιστα πολλές. Τους ΠΑΣΟΚους όμως τους πιάσανε».
