Της Μαργαρίτας Κουλεντιανού Ο άνεμος, άλλοτε φίλος άλλοτε εχθρός, από παλιά τραγουδήθηκε κι έγινε θεός, ενώ οι άνθρωποι εκμεταλλεύτηκαν τη δύναμή του για να κινήσουν τα καράβια τους ή τις μυλόπετρές τους. Η ιδέα ότι με τη δύναμη του ανέμου παράγεται ενέργεια είναι πανάρχαια. Η ιδέα ότι μπορούμε την ενέργεια αυτή να τη μετασχηματίσουμε σε ηλεκτρικό ρεύμα, που θα χρησιμοποιούμε σε σπίτια και εργοστάσια, χωρίς να χρειάζεται να σπαταλάμε πια μη ανανεώσιμους πόρους, έγινε αντικείμενο επιστημονικών ερευνών ήδη από τον προηγούμενο αιώνα, και δεκτή με μεγάλο ενθουσιασμό. Ολοι υποστηρίξαμε με θέρμη τις εναλλακτικές πηγές
Περισσότερα.. »
Του Λευτέρη Κουγιουμουτζή Ενας καλός φίλος με κάλεσε τις προάλλες να παρακολουθήσουμε στην καινούργια του τηλεόραση κάποιον ποδοσφαιρικό αγώνα. Ενθουσιασμένος, μου περιέγραφε με κάθε λεπτομέρεια τις τεχνικές δυνατότητές της, καμάρωνε για το μέγεθος της επιφάνειάς της και θαύμαζε την υψηλή της ευκρίνεια. Ηρθα σε δύσκολη θέση· ήταν μια από εκείνες τις αμήχανες περιστάσεις όπου προσπαθεί κανείς να φανεί διακριτικός και να προφασιστεί μια αληθοφανή δικαιολογία, χωρίς να κάνει τον συνομιλητή του να αισθανθεί άβολα αποκαλύπτοντας τον πραγματικό λόγο της άρνησής του. Ανέκαθεν ένιωθα αποστροφή για τους χώρους στους οποίους κυριαρχεί η οθόνη, εκτός
Περισσότερα.. »
Της Αννας Δαμιανίδη Αχ η απλότητα της φύσης στην Ελλάδα, τι ωραία καλοκαιρινή πολυτέλεια! Μπορείς να τη βγάζεις μ’ ένα καρπούζι κι ένα σλίπινγκ μπαγκ, ίσως γι' αυτό τα περιττά γεμίζουν τις παραλίες άμα τη αναχωρήσει σου, δεν φανταζόσουν ότι θα ήταν τόσο πολλά, τόσο άχρηστα. Κι οι συνηθισμένες στη λιτότητα δημοτικές αρχές δεν προκάνουν να μαζέψουν, και πώς να φτάσουν στους εγκρεμούς και στις πλαζ τις απόμακρες; Με γαϊδουράκια; Πάνε αυτά, τα πήραν οι Εγγλέζοι τα τελευταία, να τα αναπαραγάγουν στα πάρκα των πύργων τους, εκεί κατέληξα. Τελευταία φορά που είδα γαϊδουράκι ήταν
Περισσότερα.. »
Του Γιώργου Σταματόπουλου Είναι καμιά δεκαριά (ωραίοι) τύποι που έχουν γεννηθεί στο χωριό Βασσαράς, στις πλαγιές του Πάρνωνα, αλλά τώρα είναι άλλος δώθε άλλος κείθε (Αθήνα – Αμερική – Βρυξέλλες – Καζακστάν – Αρμενία – Θεσσαλονίκη κ.α.). Καλοκαίρια και γιορτές που επιστρέφουν συναντιούνται με την ερημιά και τη θλίψη της επαρχίας. Λυπούνται αλλά και θυμώνουν μ' αυτή τη συνάντηση. Αποφάσισαν αίφνης πέρυσι να «βγάλουν» από τη μιζέρια και την αφάνεια το χωριό τους. «Εστησαν» ένα φεστιβάλ που το ονόμασαν Γη κι Ελευθερία στον Βασσαρά, κινούμενοι όχι από κόμπλεξ τι ή ματαιοδοξία τινά αλλά από
Περισσότερα.. »
Της Αρχοντίας Κάτσουρα «Το καλοκαίρι είναι ο απαγορευμένος καρπός του λογοτεχνικού παραδείσου». Με αυτή τη φράση ξεκινά ένα αφιέρωμα της ισπανικής «El País» στις κλασικές ιστορίες που γράφτηκαν ανά τους αιώνες για να μας ταξιδέψουν σε κόσμους γνωστούς και άγνωστους, που ξετύλιξαν μπροστά στα μάτια της φαντασίας μας μικρούς ή μεγαλύτερους λογοτεχνικούς μύθους. Από το «Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Σέξπιρ, τη «Μαντάμ Μποβαρί» του Φλομπέρ, ακόμη και την «Αννα Καρένινα» του Τολστόι ώς τη «Λολίτα» του Ναμπόκοφ και τις «Περιπέτειες του Χακ Φιν» του Τουέιν, το καλοκαίρι είναι αυτό που καθορίζει σε κάποιο
Περισσότερα.. »
Της Μαργαρίτας Κουλεντιανού Ξεπέρασαν τους χίλιους τριακόσιους οι νεκροί Παλαιστίνιοι στη Λωρίδα της Γάζας. Ο Νετανιάχου χαρακτηρίζει τη Χαμάς «τρομοκράτες» και συνεχίζει τους βομβαρδισμούς. «Πρέπει να αναλάβουμε δράση», λέει η διεθνής κοινότητα σήμερα, όπως έλεγε και την περασμένη εβδομάδα, συνεχίζοντας όμως την πολιτική των ίσων αποστάσεων. Η εκκωφαντική σιωπή της Ευρώπης, από την άλλη, αυξάνει τη θλίψη και την ντροπή των Ευρωπαίων πολιτών για την αταραξία με την οποία οι κυβερνήσεις τους παρακολουθούν τη γενοκτονία των Παλαιστινίων. Για να πετύχουν τον σκοπό τους, οι Ισραηλινοί επιστρατεύουν αυτές τις μέρες άλλες 15.000 εφέδρους και υπόσχονται
Περισσότερα.. »
Του Σπύρου Τζόκα* Πάντα στο κατάστρωμα ταξίδευα. Το θυμάμαι από τα φοιτητικά μου χρόνια… και ακόμα το ίδιο κάνω. Κάποια φορά, όταν τα κλειστά δελφίνια άρχισαν να κάνουν κοντινά ταξίδια, παρασύρθηκα από φίλους και πρόδωσα τις αγαπημένες μου συνήθειες. Ταξίδεψα με δελφίνι!!! Πρώτη και τελευταία φορά. Δεν το ξανάκανα… δεν το ξανάκανα ποτέ. Δεν ένιωσα το φτερούγισμα… αυτό το κάτι –ίσως δεν περιγράφεται– το φευγάτο, το ονειρικό ή μάλλον το διαφορετικό. Δεν ένιωσα την αλμύρα της θάλασσας, δεν είδα τους γλάρους να πετούν ελεύθερα, δεν είδα από απόσταση το νησί που έφτανα. Τίποτα…
Περισσότερα.. »
Της Πέπης Ρηγοπούλου Οι άνθρωποι που είναι ακόμα χορτάτοι και βλέπουν μπροστά τους μια προοπτική, έστω και ελάχιστη -θα έχω και αύριο να πάρω το ψωμί μου, θα μπορέσω να πληρώσω σε δόσεις ένα μέρος της οφειλής μου στην εφορία, κάτι θα κάνω με το κόκκινο δάνειο, ένας φίλος θα μου δανείσει και δεν θα πέσω στα κοινωνικά νύχια του κ. Χαρδούβελη, που σκέφτεται να επιδοτήσει το ενοίκιο που θα πληρώνω στην τράπεζα που μου έχει πάρει το σπίτι και πού ξέρεις, μπορεί πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικό μου να 'ναι-, οι
Περισσότερα.. »
Του Θανάση Καστρίτη* Διάλογος με έναν επιζώντα Φωνές. Φωτιά. Αίμα. Η μέρα είναι 10 Ιουνίου 1944. Ο Αγγελος Καστρίτης μαζί με τον αδελφό του, Γιώργο, τράπηκαν σε φυγή προς το σπίτι της θείας τους, για να αποφύγουν τους πυροβολισμούς. Εξαιτίας της σφαγής του Διστόμου, 218 άνθρωποι πέθαναν από τα χέρια των Γερμανών, συμπεριλαμβανομένων των παππούδων και της μητέρας του Αγγελου. Μου αφηγείται τη σκηνή σε μία καφετέρια έξω από την Αράχοβα, υπό τη σκιά του Παρνασσού. Περιγράφει τα γεγονότα που συνέβησαν 70 χρόνια πριν σαν να ήταν χθες, οι στωικές του εκφράσεις είναι
Περισσότερα.. »
Του Παναγιώτη Γεωργουδή Μαστιγώσαμε με μνήμη και παιδικά όνειρα την πραγματικότητα για να κρατήσουμε όρθια τα μεσοδόκια της αξιοπρέπειας και των οραμάτων. Τρώγοντας ένα κομμάτι μουχλιασμένο ψωμί αρχές της δεκαετίας του ’60 στη Νεάπολη Λακωνίας, τρέχοντας ξυπόλητοι με δυο πόντους σκληρό πετσί κάτω από το πόδι, πατούσαμε και σπάζαμε με μανία τα μεγάλα αγκάθια για να δοκιμάσουμε την αντοχή μας. Ετσι συλλαβίζαμε το αλφαβητάρι της ζωής. Βρέχαμε το μουχλιασμένο ξεροκόμματο, το αλείφαμε με ζάχαρη και κακάο και να το γλυκό περιωπής! Χορτάτοι από παιχνίδι και όνειρο μέσα στη φτώχεια, το μουχλιασμένο ψωμί ήταν
Περισσότερα.. »
Της Αρχοντίας Κάτσουρα Τι μήνας Ιούλιος κι ο φετινός… Τόσο ίδιος και τόσο διαφορετικός από τον περσινό και τον προπέρσινο. Τέτοια εποχή ο κόσμος φεύγει για διακοπές ή ετοιμάζεται να φύγει με το μεγάλο κύμα των παραθεριστών του Αυγούστου. Κι όμως, παρ' όλο που αυτό συμβαίνει και φέτος, κάτι διαφέρει στην ατμόσφαιρά του. Ο πιο θερμός μήνας του καλοκαιριού έφερε μαζί του νέες πληγές, έξυσε και τις παλιές. Ακόμη κι αν αποφασίσεις να μη μαθαίνεις νέα, να μην ακούς ειδήσεις και ενημερωτικές εκπομπές, τα χαίνοντα τραύματα είναι εκεί: οι θάνατοι σε ζωντανή μετάδοση από
Περισσότερα.. »
Της Μαργαρίτας Κουλεντιανού Και ενώ η δημοκρατία μας σαραντάρισε και έγινε έκθεμα, το έργο της συνεχίζει να μας τρομάζει. Σοκ από τον θάνατο γυναίκας που ζούσε με μηχανική υποστήριξη, αλλά η ΔΕΗ τής έκοψε το ρεύμα, άρα και το νήμα της ζωής. Δεν ξέραμε ότι ζει με μηχανήματα, είπε η ΔΕΗ. Μπορεί. Δεν ήξεραν, όμως, ότι πριν κόψουν αιφνιδιαστικά το ρεύμα θα έπρεπε να ενημερώσουν; Οχι γενικά και αόριστα, με την ένδειξη «Διακοπή» πάνω στον λογαριασμό, αλλά συγκεκριμένα, στις τάδε του μηνός θα σας κόψουμε το ρεύμα, έτσι ώστε να λάβει τα μέτρα του
Περισσότερα.. »
Του Λευτέρη Κουγιουμουτζή* Εδώ και λίγες εβδομάδες βρίσκομαι σε έξαψη. Ενόσω περιμένω απάντηση για το αν θα λάβω το επίδομα ανεργίας, συμπλήρωσα ήδη το έντυπο Α21 για το επίδομα τέκνων. Οχι εγώ αυτοπροσώπως δηλαδή, αλλά ο λογιστής μου· άλλωστε παρήλθαν ανεπιστρεπτί οι εποχές που έκανε ο κοσμάκης μόνος του τη φορολογική του δήλωση. Εκσυγχρονισμός κι επανίδρυση του κράτους ταυτόχρονα, σε γαλαζοπράσινο φόντο. Επιπλέον, αγωνιώ για το αν ο δήμος στον οποίο ανήκω θα συμπεριληφθεί στο πιλοτικό πρόγραμμα του καινούργιου επιδόματος ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος. Δεν αργεί και η προκήρυξη για το επίδομα θέρμανσης, αλλά και
Περισσότερα.. »
Της Πέπης Ρηγοπούλου Την Κύπρο την πρωτοέμαθα μέσα από το τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη. Ηταν για μένα το χρυσοπράσινο φύλλο που ριγμένο στο πέλαγο μέτραγε τις εξουσίες που έρχονται και παρέρχονται κι αυτό εκεί, να αντιστέκεται στον άνεμο. Κρατώντας την ίδια γλώσσα, τα ίδια σχήματα και χειρονομίες των ανθρώπων και των βράχων. Σε πείσμα των Συμφωνιών με τις πολλές αδιάβαστες σελίδες, που άλλαζαν όνομα για να βάλουν χέρι στην ψυχή, τον πλούτο και την ομορφιά του. Μια ομορφιά εκθαμβωτική, που την έβλεπες παντού. Ακόμα και όταν πολύ αργότερα είδα την Πράσινη Γραμμή που
Περισσότερα.. »
© 2024 Εφημερίδα των Συντακτών | ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ
