Του Πέτρου Μανταίου Εχει μια μανία ασυγκράτητη, από νέος, ο Θόδωρος Πάγκαλος να χώνει την ουρά του και να σχολιάζει, προκαλούμενος είτε απρόκλητος, τους πάντες και τα πάντα∙ λες και έχει εκ γενετής δικαίωμα, μόνος αυτός από όλους τους εν ενεργεία ή εν απομαχία πολιτικούς, να ενσαρκώνει (στο πληθωρικό του βάρος) τον «εθνικό σχολιαστή». Εχει και το βήμα του στο «Βήμα» και στον «Βήμα FM» του Ψυχάρη, κουβέντα δεν αφήνει να πέσει∙ με εμμονή –παθολογική θα έλεγα– στον ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί δίνει ρέστα. Ευκαιρία βρήκε πάλι ο «διαβολάκος» (ελπίζω να μην απειληθώ με αγωγή!)
Περισσότερα.. »Του Πέτρου Μανταίου Ενα ένα μάς τα ξεφουρνίζουν τα καρβέλια από τον μπροστινό φούρνο του διαμελισμού (αιματηρού, όπως όλοι) της παλιάς Γιουγκοσλαβίας∙ από τον μπροστινό φούρνο, γιατί υπάρχει και ο πίσω φούρνος που τα καρβέλια του δεν φαίνονται∙ τουλάχιστον για την ώρα. Προϊόν αυτού του αιματηρού διαμελισμού και το Κοσσυφοπέδιο (Κόσοβο), ξεχωριστή χώρα από το 1999, με πλειοψηφία αλβανικής καταγωγής, μετά από δυναμική, καταλυτική ανάμιξη των ΗΠΑ («ακόμα και σήμερα η κατ’ ουσίαν “επιβλέπουσα αρχή” στο Κόσοβο», Βίκυ Καπετανοπούλου, «Εφ.Συν.» 16/4), προσπαθεί να εμφανιστεί και ως ανεξάρτητο κράτος. Το πόσο ανεξάρτητο, μαρτυρεί το
Περισσότερα.. »Του Πέτρου Μανταίου Μνήμες αποσπασμένες από το σύθαμπο του χρόνου. Φραντάτο, Πέρα Μεριά, καλοκαίρι, τέλη δεκαετίας του ’40. Ενα παιδί, τριών-τεσσάρων χρόνων, γλιστράει στο χείλος και πέφτει στη στέρνα ποτίσματος. «Το παιδί!» ακούγεται πνιγμένη η κραυγή της γιαγιάς Ασημίνας. Δυο δυνατά χέρια αρπάζουν το παιδί από το βρακί και το βγάζουν στη στιγμή, απείραχτο∙ ούτε καν αμυχή∙ μόνο φόβος από το ξαφνικό βούτηγμα. Τα δυνατά χέρια το χαϊδεύουν στοργικά. «Χτύπησες; Πονάς πουθενά;» ρωτάει ο θείος Σωτήρης, οικοδόμος, ο μικρότερος από τα εφτά αδέλφια της μητέρας, που έφυγε πρώτος, νεότατος. «Οχχχι» απαντά το παιδί,
Περισσότερα.. »Του Πέτρου Μανταίου Μπορεί να ’ναι κι έτσι. Το πιθανότερο να είναι έτσι. «Τώρα θυμήθηκαν και τους άστεγους!» επισημαίνει μέσα τίτλος στην «Εφ.Συν.» της Μεγάλης Τρίτης, με υπότιτλο: «Η Νέα Δημοκρατία έσπευσε προεκλογικά να εκμεταλλευτεί το τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα (των αστέγων) που οξύνθηκε με τα μνημόνια». Η «Εφ.Συν.» έκανε το θέμα πρώτη σελίδα («Εμπόριο ευαισθησίας»), βεβαίως και «Αποψη» (κύριο άρθρο)∙ τουλάχιστον οι άστεγοι βρίσκουν… στέγη σε κάποιες (τις λιγότερες) εφημερίδες. Οι άλλες (εφημερίδες) όλο και κάπου… στεγάζονται. Πάντως είναι γεγονός ότι η εν λόγω κυβερνητική «πρωτοβουλία», παρά τις όποιες ενστάσεις, βάσιμες είτε υπερβολικές,
Περισσότερα.. »Του Πέτρου Μανταίου Ηταν ένα δυνατό τράνταγμα στην πλάτη. Κοιμόμουν. «Ξύπνα. Σήκω. Δικτατορία!». Ο μεγάλος αδελφός. Εφυγε, όπως κάθε μέρα, στις τρεις τα ξημερώματα για τη Λαχαναγορά, είδε τα τανκς στην Αλεξάνδρας, δυο δρόμοι παρακάτω, και γύρισε σπίτι τρέχοντας. «Ξύπνα…». Τα τρία αδέλφια προλάβαμε και φύγαμε. Ο τρίτος πιάστηκε, στο μανάβικο. Οπως και η μάνα: φιλοξενούσε ανιψιά από την επαρχία, και δεν την είχε δηλώσει! Οι τρεις καταφύγαμε, για λίγες μέρες, σε αγαπημένη εξαδέλφη. Εκεί ακούσαμε από το ράδιο και τα ονόματα της πρώτης χουντικής κυβέρνησης: πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Κόλλιας, εισαγγελέας του Αρείου Πάγου. Σοκαριστήκαμε
Περισσότερα.. »Του Πέτρου Μανταίου Σε παραλία του ευρύτερου Φαλήρου, από το Τροκαντερό μέχρι τον Αλιμο. Κυριακή, οχτώ παρά δέκα το πρωί. Κυριακάτικος περίπατος που τον έκανα συχνά και στον οποίο επανήλθα, πιο συντηρητικά, μόλις μπόρεσα να ξαναπερπατήσω, μετά το δυστύχημα, που έκοψε τη ζωή μου στα δύο και τη σακάτεψε. Χειμερινοί κολυμβητές και κολυμβήτριες. Μία, κάπως προχωρημένης ηλικίας και με αρκετά προχωρημένο βάρος, γδύνεται σε μιαν άκρη, εντελώς ακομπλεξάριστα και χωρίς –δεν είχε λόγο– να με προσέξει. Δυο άλλες, που ήδη κολυμπούν, φωνάζουν πρόσχαρα σε κύριο που πλησιάζει, συντροφιά με κάποιον άλλο κύριο: «Καλώς τον
Περισσότερα.. »Του Πέτρου Μανταίου Ισχνός, ωχρός, νέος στην ηλικία αλλά σαν γερασμένος πρόωρα, μαζεμένα τα γόνατα, κατάχαμα στο πεζοδρόμιο, Χαριλάου Τρικούπη και Ακαδημίας. Επαίτης. Ομως ένας επαίτης αλλιώτικος. Επαιτεί αμίλητος. Με γράμματα. Στο αριστερό χέρι κρατάει ένα χαρτί «επίσημο», σε σχήμα Α4, που, υποθέτω, πιστοποιεί, με υπογραφή και σφραγίδα, τη νόσο από την οποία πάσχει. Στο δεξί χέρι η έκκληση για βοήθεια από τους συνανθρώπους, τους περαστικούς. Μεγάλο χαρτόνι από χαρτόκουτο (αυτά που κάποιοι άστεγοι τα χρησιμοποιούν για στέγη) και γράμματα μεγάλα, του μαρκαδόρου, να διακρίνονται από μακριά. Δεν χρειάστηκε να συνεχίσω την ανάγνωση της
Περισσότερα.. »Του Πέτρου Μανταίου Οι τσιγγάνικες φωνές έχουν μια χαρακτηριστική βραχνάδα κι ένα έντονο πάθος που φτάνει, συχνά, στη φωνητική υπερβολή. Είτε οι φωνές αυτές τραγουδούν∙ όπως είναι για παράδειγμα οι φωνές του Μανώλη Αγγελόπουλου ή του Κώστα Χατζή, του Μάκη Χριστοδουλόπουλου ή της Ελένης Βιτάλη. Είτε οι φωνές αυτές διαλαλούν πραμάτειες από διαπασών μεγάφωνα «Ντάτσουν». Μόνο που, καιρό τώρα, από τα μεγάφωνα των «Ντάτσουν» των Τσιγγάνων παλιατζήδων -και πάντως από τα περισσότερα-, από το Ηράκλειο μέχρι το Παγκράτι, περιοχές που βρίσκομαι περισσότερο, δεν ακούω τις χαρακτηριστικές φωνές. Πιο σωστά, δεν ακούω καν φωνές. Ακούω
Περισσότερα.. »Του Πέτρου Μανταίου «…Τη βρήκαν πεθαμένη στην πολυθρόνα της, με την τηλεόραση ακόμη ανοιχτή, και στα πόδια της, ένα περιοδικό με το πρόγραμμα του Σεπτεμβρίου». Οι γείτονές της, σε πολυκατοικία τριάντα διαμερισμάτων, στη μικρή πόλη της Γερμανίας Ομπερούρσελ. Βρήκαν νεκρή 66χρονη συνένοικό τους, άνευ ετέρων στοιχείων, τον Μάρτιο («Εφ.Συν.», 26/3), κι ήταν στα πόδια της, ως άλλο πιστοποιητικό θανάτου, τηλεοπτικό πρόγραμμα του Σεπτεμβρίου! Τότε πέθανε! Από τότε, ο θάνατος μαθεύτηκε, στους ενοίκους της ίδιας πολυκατοικίας, τον Μάρτιο, έξι μήνες μετά. Και δεν τον υποψιάστηκαν από την «περίεργη μυρωδιά στο κλιμακοστάσιο», που δεν αναζήτησαν την
Περισσότερα.. »Του Πέτρου Μανταίου Είπα σήμερα να μην ασχοληθώ με την υποδοχή της Γερμανίδας καγκελαρίου μετά βαΐων (μεθαύριο) και κλάδων ανάπτυξης (άγνωστο πότε), σε μια προσδοκία ανάστασης του Λαζάρου (αύριο) της οικονομίας (τον μήνα που δεν έχει Σάββατο, καθ’ όσον θαύματα δεν γίνονται επί των ημερών μας, το μόνο που αφθονεί είναι πρωτογενές πλεόνασμα από θαυμαστικά!). Είπα λοιπόν σήμερα να αφήσω άλλους να περιποιηθούν την εκλεκτή επισκέπτρια και να πεταχτώ (πολίτες του κόσμου είμαστε) μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα ανατολικότερα, για να σταθώ σ’ αυτό το «Μήνυμα δημοκρατίας» («Εφ.Συν.», 7/4) που εξέπεμψαν οι εκλογές στο πολύπαθο Αφγανιστάν
Περισσότερα.. »Του Πέτρου Μανταίου Αυτό επιβάλλει η δημοσιογραφική δεοντολογία για όσους κατηγορούνται σε ανακριτικό στάδιο ότι διέπραξαν αξιόποινη πράξη, που όμως δεν έχει περάσει τηνδικαστική βάσανο (δεν έχει εκδικαστεί): φέρονται να κατηγορούνται ότι… Ακόμα και αν οι κατηγορούμενοι «φέρονται να βασάνισαν» (έως θανάτου) άνθρωπο, που η πολιτεία είχε εμπιστευτεί σ’ αυτούς τη φύλαξη και ασφαλή μεταφορά του. Οι δημοσιογράφοι –που απεργήσαμε χθες μεταξύ άλλων και για ανεξάρτητη και αξιόπιστη ενημέρωση– ούτε ανακρίνουμε ούτε δικάζουμε. Οσοι επιχειρούν κάτι τέτοιο, ενεργούν εκτός ορίων της σωστής ενημέρωσης∙ κάνουν αντιποίηση επαγγέλματος. Ξηγημένα πράγματα. Φέρονται να βασάνισαν λοιπόν (έως
Περισσότερα.. »Του Πέτρου Μανταίου Βγήκα από την εφορία πανευτυχής! Είχα ξεμπερδέψει, με υπόθεσή μου, σε πέντε λεπτά! Ο λόγος που είχα ξεμπερδέψει σε πέντε λεπτά είναι ότι είχα… μπερδέψει τα χαρτιά πρόσθετης δήλωσης και έπρεπε να συμπληρώσω άλλα. Για τα οποία δεν αρκούσε μόνον η παρουσία μου και η υπογραφή μου. Επρεπε να παραστούν -ή να μου κάνουν εξουσιοδότηση- ο γιος μου, η νύφη μου και οι δύο ανήλικοι εγγονοί μου, ηλικίας 10 και 7 χρόνων αντιστοίχως. Στην απορία μου: «Μα είναι ανήλικοι!», η κατά τα άλλα ευγενής υπάλληλος απάντησε με τον πιο απλό τρόπο
Περισσότερα.. »Του Πέτρου Μανταίου Συζητούσαμε με τον γιο μου, επίσης δημοσιογράφο, διάφορες «παραφυάδες» της «υπόθεσης Μπαλτάκου» και μου έλεγε, σκωπτικά, ότι στο «σκάνδαλο Γουοτεργκέιτ», που οδήγησε στη μόνη παραίτηση Αμερικανού προέδρου στην Ιστορία των ΗΠΑ, είχαν γίνει πολύ λιγότερα! Αυτά, όχι ως έμμεση υπόδειξη στον Αντώνη Σαμαρά να παραιτηθεί, μπας και κουνηθούνε λίγο τα νερά και ξεθολώσουν από «σαπρόφυτα» και άλλες… μολυσματικές ουσίες. Αλλά επειδή στη ζώνη του (πολιτικού) λυκόφωτος που ζούμε με τα μνημόνια, είναι το λιγότερο… άκομψο (για δημοκρατία και διαφάνεια, ούτε λόγος να γίνεται) να φέρνει στο φως της δημοσιότητας ανεπίτρεπτες ενέργειες
Περισσότερα.. »Του Πέτρου Μανταίου Ετσι επιγράφεται στην «Καθημερινή» (30/3) ρεπορτάζ για τα δημόσια νοσοκομεία σήμερα και το τιτάνιο έργο που επιτελούν γιατροί και νοσηλευτές, που όλο και λιγοστεύουν, με μέσα που λιγοστεύουν και αυτά και μισθούς… μετανάστευσης: «Οι εφημερίες του τρόμου για γιατρούς και ασθενείς – Χάος, αγωνία, αγώνας με τον χρόνο». Αλλά και: «Συνεχίζεται η φυγή (νέων γιατρών) στο εξωτερικό». «Στο όριο οι μονάδες του ΕΣΥ», «Ψάχνοντας γιατρό, ξεχασμένοι στον διάδρομο του νοσοκομείου» (συγκεκριμένα, του νοσοκομείου «Ελπίς»). Βγήκα από τέτοιο χάος, τον περασμένο Σεπτέμβριο, και (ούτε ξέρω πώς) επέζησα. Δεν επέζησαν όμως η
Περισσότερα.. »
© 2024 Εφημερίδα των Συντακτών | ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ
