Του Πέτρου Μανταίου

Είδα στην «Εφ. Συν.» της Πέμπτης όσα αφορούν τη συρρίκνωση δομών στο Δημόσιο κατά 40%, που «συνεπάγονται τα νέα οργανογράμματα που απέκτησαν τα υπουργεία, με τα σχετικά προεδρικά διατάγματα, τα οποία συνδέονται με τον νέο (σε ισχύ) νόμο επιλογής προϊσταμένων», αρμοδιότητας του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης (παρεμπιπτόντως…) και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης (τόσο… ηλεκτρονικής που ορισμένες υπηρεσίες για παράδειγμα, ενώ μέχρι τον Δεκέμβριο δεχόντουσαν on line –από τον ηλεκτρονικό υπολογιστή– πιστοποιητικά, επανήλθαν στην… προϊστορία των χειρογράφων).

Ομως δεν είναι αυτό το ζήτημα. Ούτε ότι στον νέο νόμο εναντιώνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι, που τον θεωρούν «κομμένο και ραμμένο» στα μέτρα «επαναφοράς του κομματικού κράτους»∙ δεν πιστεύω –το έχω ξαναγράψει– πως ο συνδικαλισμός είναι η πιο αξιόπιστη πηγή πληροφόρησης∙ έχουν και οι συνδικαλιστές τους λόγους τους να μη λένε την αλήθεια ολόκληρη. Ούτε είναι το ζήτημα ότι δήμαρχοι, πέντε έως τώρα, θεωρούν τον νόμο «αντισυνταγματικό» στο θέμα «αξιολόγησης» και «επανελέγχου» δημοτικών υπαλλήλων και δεν τον εφαρμόζουν, καλούμενοι σε… εξηγήσεις από την εισαγγελία.

Το ζήτημα είναι, νομίζω, πως ενώ οι αριθμοί, που δίνει το αρμόδιο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, πείθουν ότι γίνεται συρρίκνωση∙ π.χ. 4.558 προϊστάμενοι από 7.717, κόστος 16.231.800 ευρώ από 27.081.000, που το υπουργείο την προβάλλει ως ωφέλιμη (γενικώς). Πουθενά, από όσα διάβασα, αυτή η… γενική ωφελιμότητα που προκύπτει από αριθμούς, δεν… ειδικεύεται και σε ανθρώπους. Οχι μόνον οι δημόσιοι υπάλληλοι που χάνουν τη δουλειά τους, αλλά και οι πολίτες, που συναλλάσσονται με το Δημόσιο, πόσο… κάνουν τη δουλειά τους!

Με καταλαβαίνουν όσοι, το τελευταίο διάστημα, έχουν μπλέξει στα γρανάζια του ευρύτερου και του… στενότερου (και στενόχωρου…) δημόσιου τομέα: πότε, πώς και σε πόσο χρόνο εξυπηρετούνται! Αν συρρικνωθεί ο δημόσιος τομέας και μαζί του συρρικνωθεί και η υπομονή όσων συναλλάσσονται με το Δημόσιο, τότε να τη βράσω για ωφελιμότητα!