Υποσημειώσεις
Του Γιώργου Σταματόπουλου
Και οι δύο έχουν εκτόπισμα, τόσο διανοητικό όσο και βιολογικό (να 'ναι καλά οι άνθρωποι), ταυτόχρονα δεν φείδονται δηλητηριωδών επέων όταν στρέφονται εναντίον πολιτικών αντιπάλων. Υπερόπτες, στωμύλοι, λάβροι κ.λπ. Περί Παγκάλου και Βενιζέλου ο λόγος βεβαίως, που και τι δεν έσυραν στον ΣΥΡΙΖΑ και στον πρόεδρό του.
Ο μεν πρώτος τον χαρακτήρισε «μεγάλη εγκληματική οργάνωση», ο δε δεύτερος ότι το, εμφανιζόμενο ως νομικό, κείμενο του ΣΥΡΙΖΑ «είναι σαν προκήρυξη από τη βίλα Αμαλία». Μάλιστα. Και περιμένουν μετά οι δύο επιφανείς άντρες να έχει απήχηση ο λόγος τους στην κοινωνία. Ενας λόγος που διακρίνεται για την αλαζονεία και την απαξιωτική του χροιά προς το κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης.
Να 'ναι η σύγχυση που τους έχει καταλάβει μετά το «άνω-κάτω» των εκλογικών ποσοστών των κομμάτων; Οτι εκεί που λοιδορούσαν άπαντες τον ΣΥΡΙΖΑ, αίφνης βρέθηκε ένα βήμα από την κατάληψη της εξουσίας και ταυτόχρονα το ΠΑΣΟΚ (τους) περιφρονήθηκε απ' αυτήν την κοινωνία; Εχουν, με λίγα λόγια, χάσει «τ' αυγά και τα καλάθια» και επίσης, κατά συνέπεια, τον έλεγχο του θυμικού τους, της σκέψης τους, της εκφοράς του λόγου τους;
Ισως να 'ναι όλα αυτά, ίσως τίποτε απ' αυτά, και να δείχνουν μόνο το ποιόν του πολιτικού και ψυχονοϊκού χαρακτήρα τους. Ενα δεν φαίνεται να χωνεύουν, ότι η παντοδυναμία τους εξανεμίστηκε, ότι ήλθε το τέλος της εποχής της. Τέλος εποχής για μια νοοτροπία που ταλάνισε τη χώρα και τη Δημοκρατία επί πολλές δεκαετίες, που εντός της, δυστυχώς, γαλουχήθηκαν πολλοί από μας, που τα δικαιολογούσαμε όλα μια κι εμείς κάτι καρπωνόμασταν από τη δική τους παντοδυναμία (καμιά θεσούλα στο Δημόσιο, κάνα δανειάκι, κάνα εξοχικό και πάει λέγοντας).
Παρ' όλα αυτά δεν δικαιολογείται η αντίδρασή τους` η φρασεολογία τους τούς υποτιμά ως προσωπικότητες` η ομολογούμενη ευφυΐα τους πάει για πουρνάρια. Κρίμα. Εάν οι πνευματικές τους ικανότητες επηρέαζαν και τις πολιτικές, θα ήσαν πολύ χρήσιμοι για τη Δημοκρατία, για το πολιτικό έστω σύστημα.
Ισως δεν κατανοούν (διότι κατοικούν πάνω από τον μέσο όρο) ότι εκείνο που προέχει σήμερα είναι η ειλικρίνεια, η διαύγεια, η αλήθεια. Εάν έλεγαν στην κοινωνία ότι πράγματι έφταιξαν και οι ίδιοι για την κατάντια του πολιτικού συστήματος, εάν ζητούσαν συγγνώμη και επεδείκνυαν στη συνέχεια με τις πράξεις τους ότι η συγγνώμη ήταν ειλικρινής, διαφορετικά θα αντιμετωπίζονταν από τους ψηφοφόρους. Οταν παραμένουν απτόητοι, ενώ η εποχή της παντοδυναμίας τούς έχει ξεφορτωθεί, θα προβαίνουν σε αμετροέπειες, θλιβερές, αλλά και άχρηστες για όλους.
