Της Βένας Γεωργακοπούλου

-Δεν είχα περάσει ούτε έξω από τη Βίλα Αμαλίας. Αρα είμαι υποχρεωμένη να διαβάζω, χωρίς να βγάζω άκρη, τις αντικρουόμενες απόψεις. Προτιμώ, λοιπόν, σήμερα να γράψω για μια άλλη κατάληψη δημοσίου χώρου, που παρακολουθώ από μακριά και ψιλοζηλεύω. Και συγκινούμαι. Ναι, σε μια τέτοια θα έπαιρνα ευχαρίστως μέρος.

-Το κοινοτικό συμβούλιο του Μπάρνετ, στο βόρειο Λονδίνο, έκλεισε τον Απρίλιο του 2012 τη Βιβλιοθήκη του, την άδειασε από όλα τα βιβλία και ετοιμαζόταν να πουλήσει το ωραίο της κτίριο. Είναι πασίγνωστες οι περικοπές των κονδυλίων για βιβλιοθήκες στη Μεγάλη Βρετανία, σε μια χώρα με τόσο μεγάλη παράδοση στον δανεισμό βιβλίων.

-Στις 5 Σεπτεμβρίου οκτώ ακτιβιστές εισέβαλαν από ένα ανοιχτό παράθυρο, κατέλαβαν τη Βιβλιοθήκη και άρχισαν να τη λειτουργούν σε συνεργασία με πολλούς ντόπιους εθελοντές. Εφεραν πάνω από 8 χιλιάδες βιβλία, οργάνωσαν πλήθος εκδηλώσεων (από αναγνώσεις μέχρι συναυλίες και πιλάτες) και διπλασίασαν τον αριθμό των επισκεπτών -έτσι τουλάχιστον υποστήριζαν. Είχαν στο πλευρό τους ολόκληρη την τοπική κοινωνία, ενθουσιασμένους ηλικιωμένους, συνταξιούχους, γονείς, νέους και παιδιά.

-Η ωραία αυτή ιστορία κράτησε μέχρι τις 18 Δεκεμβρίου. Τη μέρα εκείνη η δικαστής Πατρίτσια Περλ αποφάσισε ότι η κατάληψη πρέπει να λήξει, να εκκενωθεί το κτίριο από τους καταληψίες. Αυτό λέει ο νόμος. Συγχρόνως, όμως, εκθείασε το έργο τους («Ηταν ένας χαρούμενος, ευχάριστος, καλοοργανωμένος χώρος»), αναγνώρισε το «δικαίωμά τους» να διαμαρτύρονται για το κλείσιμο της Βιβλιοθήκης και τους έδωσε ένα περιθώριο 6 εβδομάδων μέχρι να τα μαζέψουν και να φύγουν.

-Από 'δώ αρχίζουν οι διαφορές με την ελληνική νοοτροπία. Οι καταληψίες δεν σκυλόβρισαν τη δικαστή ως εκπρόσωπο του συστήματος. Δεν μπούκαραν «συμβολικά» στα γραφεία του Συντηρητικού Κόμματος -και να ήθελαν δεν θα μπορούσαν. Δήλωσαν ευτυχείς που τους αναγνωρίστηκε το δικαίωμα στη διαμαρτυρία. Και ετοιμάζονται να κάνουν έφεση. Να οχυρωθούν, σε περίπτωση αρνητικής τελεσίδικης απόφασης, μέσα στο κτίριο, και να πετάνε στους μπάτσους βιβλία, χλομό το βλέπω (για άδεια μπουκάλια και μάσκες η «Γκάρντιαν» και ο λοιπός βρετανικός Τύπος δεν ανέφεραν τίποτα).

-Την ίδια στιγμή ο παθός και μαθός πρόεδρος του κοινοτικού συμβουλίου του Μπάρνετ δήλωσε ότι είναι έτοιμοι να συνεργαστούν με τους καταληψίες και τους εθελοντές κατοίκους και να ξαναλειτουργήσει η Βιβλιοθήκη. Αυτά.

ΥΓ. Κι ενώ έγραφα τα παραπάνω έσκασε η είδηση ότι με απόφαση του Κώστα Τζαβάρα καταργείται το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου. Πάπαλα. Διότι, λέει, «μετά 19 χρόνια λειτουργίας έφτασε πλέον σε σημείο που δεν επετύγχανε τον στόχο του» και «ότι δεν υπάρχει πια η δυνατότητα να διασπάται η κρατική δράση σε δημόσια νομικά πρόσωπα και σε αυτόνομους θυλάκους λήψης αποφάσεων, που μάλλον σύγχυση προκαλούν».

Στο εξής η πολιτική για το βιβλίο θα ασκείται από τη Διεύθυνση Γραμμάτων. Κρατισμός μού μυρίζει. Ασχετα πρόσωπα, φοβάμαι. Ας μας τα έλεγε όλα αυτά ξεκάθαρα ο Κώστας Τζαβάρας όταν εκπαραθύρωνε την ηγεσία του ΕΚΕΒΙ κι ας άφηνε τις προφάσεις για τα λίγα «διαπλεκόμενα» βιβλιαράκια, που θα έφταναν στις σχολικές βιβλιοθήκες.