Της Μαργαρίτας Κουλεντιανού Είδε τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο και κάνα-δυο υπουργούς. Είδε αυτούς που του άνοιγαν τις πόρτες για να μπει και να βγει από το αυτοκίνητο. Είδε κάτι κουστουμαρισμένους Ελληνογερμανούς και Γερμανοέλληνες. Είδε από μακριά την Ακρόπολη. Είδε την Αττική οδό και τη διαδρομή Κατεχάκη-Χίλτον άδεια από αυτοκίνητα και πεζούς, το ίδιο και τη διαδρομή Χίλτον-μέγαρο Μαξίμου, το ίδιο και τις διαδρομές ώς το υπουργείο Οικονομικών και, αργότερα, ώς τη γερμανική πρεσβεία. Ούτε αυτοκίνητα ούτε πεζοί στο πέρασμά του. Είχε όμως ένα ωραίο αεράκι και λαμπρό ήλιο. Αυτόν πρέπει να τον είδε παρά
Περισσότερα.. »Της Μαριαλένας Σπυροπούλου Μερικές βαλίτσες στα χέρια, ξανθοί, μελαχρινοί, μεγάλοι, μικροί κοιτούν τον χάρτη του μετρό. Ρωτούν πού είναι η Ακρόπολη. Κατεβαίνουν στο Μοναστηράκι, να περπατήσουν στην Πλάκα. Προσέχουν τα πράγματά τους. Κρατούν σφιχτά τις τσάντες τους. Mind your personal belongings, ακούγεται επαναλαμβανόμενα από τα ηχεία του Ηλεκτρικού από μια γυναικεία, σταθερά μονότονη φωνή. Εχοντας αντικαταστήσει το μήνυμα εν όψει καλοκαιριού, ξεχνούν το άλλο, το χειμερινό μήνυμα, το δικό μας, mind the gap, σκέφτομαι. Δύο νέα κορίτσια από τη Δανία, κρατώντας τις τσάντες τους και κοιτώντας ψηλά, παραλίγο να πέσουν στο κενό. Συγκρατώ τη
Περισσότερα.. »
Της Πέπης Ρηγοπούλου Στο οργουελικό τοπίο που φέρει το όνομα Ελλάδα έρχεται εύκολα ο πειρασμός να παραφράσει κανείς την εμβληματική φράση της «Φάρμας των ζώων» σχετικά με την «ισότητα» στις δικτατορίες ως εξής: «Ολοι είναι ίσοι σχετικά με τις ευθύνες για την κρίση, μόνο που μερικοί είναι –απροσμέτρητα πολύ- πιο ίσοι, δηλαδή πιο ένοχοι, από τους άλλους». Οι διακηρύξεις περί ενοχής των πάντων στην Ελλάδα παίρνουν πολλές μορφές. Αλλοτε ευθαρσώς κτηνώδεις, όπως προ καιρού με το δαχτυλάκι της Αφροδίτης στο διαβόητο εξώφυλλο του γερμανικού περιοδικού «Focus» και τα αντίστοιχα σκουπίδια στο εσωτερικό του
Περισσότερα.. »Της Αννας Δαμιανίδη Παρόλη τη ζέστη συνεχίσαμε τον πολιτιστικό τουρισμό στην Πελοπόννησο πηγαίνοντας ξανά στο κάστρο Χλεμούτσι. Είναι κοντά στην εξ αγχιστείας πατρίδα μου και το παρακολουθώ εδώ και είκοσι χρόνια. Στην αρχή έβλεπα ένα ερείπιο χωρίς όνομα, μου πήρε καιρό να ταυτίσω τον γκρίζο όγκο με κάστρο, να του δώσω το όνομά του, μάλλον τα πολλά του ονόματα, γιατί λέγεται επίσης Καστέλ Τορνέζε και Κλερμόν και επί το ελληνικότερον και νεώτερον, Κάστρο Κυλλήνης. Το κάθε όνομα έχει τη σημασία του. Σιγά σιγά έβλεπα ξεπατωμένα παράθυρα να γεμίζουν και να ξαναγίνονται παράθυρα, οροφές
Περισσότερα.. »Του Γιώργου Σταματόπουλου Το μασκάρεμα, η προσποίηση, το να θέλουμε να δείξουμε ότι είμαστε κάτι άλλο ανώτερο απ' αυτό που πραγματικά είμαστε, έχει μακρά παράδοση, δεν είναι ίδιον των καιρών μας. Περισσότερο φαίνεται να έχει να κάνει με το νόημα που απεγνωσμένα προσπαθούμε να δώσουμε στη ζωή μας, για να παρουσιάζεται ως ενδιαφέρουσα και όχι σαν μίζερη και εξαθλιωμένη· ίσως και για να γίνουμε πιο αγαπητοί στους διπλανούς. Αλλά πόσο διαρκεί η κίβδηλη τούτη μεταμόρφωση; Οχι πολύ. Κάποτε, πολύ σύντομα, αυτό αποκαλύπτεται, για τούτο και γινόμαστε ανυπόφοροι ο ένας στον άλλο. Ενας έξοχος
Περισσότερα.. »Του Πέτρου Μανταίου Το βλέπω συχνά στους καθημερινούς μου περιπάτους. Εξι, εξίμισι, εφτά το πρωί, ώρες που δεν κυκλοφορούν πολλοί πεζοί, καλοντυμένοι άντρες και περιποιημένες γυναίκες ψάχνουν προσεκτικά στους κάδους των σκουπιδιών και ανασύρουν ό,τι τους χρειάζεται: κάποιο αντικείμενο, συνήθως όμως κάτι φαγώσιμο που, οι λιγότερο εγκρατείς ή πιο πεινασμένοι, αναλώνουν επί τόπου∙ ακόμα και υπολείμματα νερού ή αναψυκτικού σε πλαστικά μπουκάλια. Συνηθισμένο θέαμα στην Αθήνα, σε όλες τις μεγάλες ελληνικές πόλεις, της κρίσης. Ως ένα βαθμό, η πιο σκληρή, η πιο συγκλονιστική εικόνα της κρίσης. Που πάντα οι πόλεις, και περισσότερο οι μεγάλες,
Περισσότερα.. »Της Μαργαρίτας Κουλεντιανού Πάνω από δυόμισι χρόνια προφυλακισμένος, ο Κώστας Σακκάς είναι ένας από τους συμπολίτες μας που υπήρξε θύμα της βίαιης καταστρατήγησης του δικαίου –παρανομίες και προσβολή συνταγματικών δικαιωμάτων- από τη μεριά της πολιτείας. Η αποφυλάκισή του προκάλεσε χαρά, ενθουσιασμό, ακόμη και θριαμβολογίες από τη μεριά του νέου υπουργού Δικαιοσύνης που είπε (το σουρεαλιστικό) ότι η απόφαση του Συμβουλίου Εφετών είναι απάντηση σε όσους υποστήριζαν ότι η πολιτεία είχε συμφέρον στη συνέχιση της κράτησης. Μα η πολιτεία συνέχιζε την κράτηση, υπουργέ μου, παρανόμως, για τόσον καιρό. Με τη χθεσινή απόφαση, το Συμβούλιο Εφετών
Περισσότερα.. »
Της Βένας Γεωργακοπούλου Λένε για μας τους κοινούς θνητούς, ότι πηγαίναμε όλοι να τρουπώσουμε στο Δημόσιο, ότι σουρνόμαστε σε γραφεία βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας για να μας διορίσουν κι ας ήταν η ψυχούλα μας και η ψήφος μας στα αριστερά. Για τους καλλιτέχνες μας, δεν ακούω τίποτα. Η αίγλη του Δημοσίου εξακολουθεί γι' αυτούς να είναι πολύ μεγάλη, ακόμα και τώρα, που παραπαίει, που δεν έχει μία. Ακόμα και τώρα, που βρίσκεται υπό κατοχήν από τη Μέρκελ και τα στρατεύματά της, από τον Σαμαρά και τους προδότες του… Πιστεύοντας με
Περισσότερα.. »Της Πέπης Ρηγοπούλου Οποιος κοιτάξει εικόνες και σκηνές από το αιματηρό δράμα που συνεχίζεται στην πλατεία Ταχρίρ και σε άλλα μέρη της Αιγύπτου, διαπιστώνει με μια αρχική έκπληξη ότι οι εικονιζόμενοι είναι σχεδόν όλοι άντρες. Τι άραγε συμβαίνει; Μήπως οι Αιγύπτιες αδιαφορούν για τον αγώνα που δίνουν οι άντρες και τα αδέρφια τους ή μήπως πάλι, αν και συμπάσχουν, παραμένουν κλεισμένες στο σπίτι τους, υπακούοντας στον παραδοσιακό ισλαμικό και όχι μόνον κανόνα που θέλει την τίμια γυναίκα θαμμένη στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού της; Τίποτε από όλα αυτά. Ο πιθανότερος λόγος που κρατά
Περισσότερα.. »
Της Αννας Δαμιανίδη Στον Μυστρά το εισιτήριο έχει πέντε ευρώ, και είναι δωρεάν για παιδιά, φοιτητές, δημοσιογράφους, ηλικιωμένους κι ακόμη ένα σωρό κατηγορίες. Βέβαια δεν ενδείκνυται να σκαρφαλώνουν μέσα στο λιοπύρι ηλικιωμένοι στο απότομο βουνό που διάλεξε ο Βιλαρδουίνος για το κάστρο του. Πόσω μάλλον που κλείνει στις τρεις το μεσημέρι, όπως και όλοι οι αρχαιολογικοί χώροι, ενώ αν έμενε ανοιχτός ώς τη δύση του ηλίου θα μπορούσε να προσελκύει και λιγότερο νέους και ρωμαλέους επισκέπτες. Ανέβηκα δεύτερη φορά στη ζωή μου ώς την κορυφή του και συστήνω θερμά να τον επισκέπτεται κανείς
Περισσότερα.. »Του Γιώργου Σταματόπουλου Ο εξωφρενικά λιτός, βαθύτατα έννους στίχος του Σολωμού «Τα σπλάχνα και η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν» θα μπορούσε να είναι θαυμάσιος ορισμός για τη συγκίνηση, αυτήν την πλήθουσα σελήνη των αισθήσεων και του πλαγκτού τού όντος. Μας συγκινεί η ομορφιά και η τέχνη, η χαρά και η λύπη, η ηδονή και η σιωπή, εντούτοις φαίνεται ότι είμαστε μακριά, ακόμη, από τη συγκίνηση την ίδια. Ισως διότι είμαστε αδύναμοι να την αντέξουμε σαν ανάσα. Κι έτσι περιοριζόμαστε στις ξεχωριστές στιγμές, τις σπάνιες, αυτές που αφορούν τα δικά μας οντικά τετραγωνικά (!) που
Περισσότερα.. »Του Πέτρου Μανταίου Στον Υμηττό ανηφορίζω, χρόνια τώρα, κάθε πρωί, 8-9 χιλιόμετρα πηγαινέλα. Τα Σάββατα, από συνήθεια παρελθόντων ετών, ανεβαίνω 2-3 χιλιόμετρα παραπάνω, στο Μοναστήρι Καισαριανής, ενίοτε και την Καλοπούλα. Ομως, πάνω από την Καλοπούλα, επιστροφή από το μονοπάτι πάνω από το Μοναστήρι Καισαριανής, που το έχω βαφτίσει «του Εγγονόπουλου», είχα να πάω δυο-τρία χρόνια. Ονόμασα έτσι αυτό το μονοπάτι, επειδή «από εδώ η θέα εκτείνεται μαγευτική», όπως γράφει στον «Μπολιβάρ» ο σπουδαίος αυτός ποιητής μας (και εξίσου σημαντικός ζωγράφος) που, μαζί με τον Εμπειρίκο και τον Σαχτούρη, είναι απ’ αυτούς που συμβουλεύομαι συχνά,
Περισσότερα.. »Της Μαργαρίτας Κουλεντιανού Οταν προ τριετίας το Μνημόνιο Ι παρουσιάστηκε ως η μοναδική μας ευκαιρία να σωθούμε, μάθαμε επίσης ποιος μας φταίει για τη χρεοκοπία μας. Οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι υπεράριθμοι και χαραμοφάηδες, αυτοί που διορίστηκαν μόνοι τους, έπαιρναν μόνοι τους αυξήσεις και επιδόματα, μόνοι τους δημιουργούσαν και κρατούσαν στη ζωή οργανισμούς που δεν είχαν λόγο ύπαρξης, μόνοι τους επινοούσαν υπηρεσίες που αλληλεπικαλύπτονταν, αυτοί φταίνε. Στο όνομα αυτών των εχθρών του γένους έχουμε σήμερα ενάμισι εκατομμύριο ανέργους, για χάρη τους έγιναν άγριες περικοπές στις συντάξεις και τους μισθούς, γι’ αυτούς οι φόροι έγιναν δυσβάστακτοι
Περισσότερα.. »
Της Βένας Γεωργακοπούλου Ακόμα θυμάμαι τη γενική ευφορία όταν ο Γιώργος Κουρουπός ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση του Μεγάρου Μουσικής. Μεγάλο φαν κλαμπ όλων των ηλικιών αποδείχτηκε ότι έχει αυτός ο χαρισματικός καλλιτέχνης, αλλά και γλυκύτατος άνθρωπος. Δεν πάνε πολλοί μήνες, που ανακοίνωσε και το πρόγραμμα της ερχόμενης σεζόν, με έντονο το στίγμα του, αλλαγές και καινοτομίες. Τα οικονομικά προβλήματα δεν τα έκρυβε. Αλλά το μυαλό και οι ευχές μας εμάς, εκεί, στο αν και πώς θα τα καταφέρει το Μέγαρο να καλύψει το χαμένο έδαφος, να μπει με μεγαλύτερη φόρα στην καθημερινότητά μας.
Περισσότερα.. »
© 2024 Εφημερίδα των Συντακτών | ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ
