Αλέξης Πανσέληνος «Η μεγάλη πομπή» Μυθιστόρημα. Μεταίχμιο (νέα έκδοση αναθεωρημένη), 2013, σ.
Περισσότερα.. »
Σάββας Μιχαήλ «Η φρίκη μιας παρωδίας» Αγρα, 2013, σ. 69 Αννα Φραγκουδάκη «Ο εθνικισμός και η άνοδος της ακροδεξιάς» Αλεξάνδρεια, 2013, σ.
Περισσότερα.. »
Της Βασιλικής Γεωργιάδου* Η διατύπωση του Marx ότι ιστορικά γεγονότα εμφανίζονται τη μια σαν τραγωδία και την άλλη σαν φάρσα μπορεί να περιγράψει στο μακροεπίπεδο αρκετά από όσα αποκαλύπτονται για τη δράση της Χρυσής Αυγής. Ως προς το συγκεκριμένο μόρφωμα και την πολιτική ομάδα με την οποία συγγενεύει, παρατηρείται κάποια ασυμφωνία στο χρησιμοποιούμενο λεκτικό για τα εξτρεμιστικά μορφώματα. Αυτά διαθέτουν μεν ένα προκάλυμμα πολιτικής οργάνωσης, όμως αυτό που τα συνέχει είναι η συστηματική χρήση βίας και η επίμονη στόχευση κατάλυσης του κράτους δικαίου. Στις περιπτώσεις οργανώσεων αυτού του τύπου, ο χαρακτηρισμός «κόμμα» είναι
Περισσότερα.. »Της Μαριάννας Σκιαδά Madeline Miller «Το τραγούδι του Αχιλλέα». Μυθιστόρημα. Μετάφραση: Αναστασία Κολιοντζή. Διόπτρα, 2012, σελ. 494. Ανν Πάτσετ «Ο ποταμός των θαυμάτων. Μυθιστόρημα. Μετάφραση: Ιωάννα Ιλιάδη. Μεταίχμιο, 2012, σελ. 438. Το βρετανικό βραβείο οrange πρωτοξεκίνησε το 1966 με χορηγό την ομώνυμη εταιρεία τηλεπικοινωνιών και σκοπό την προώθηση μυθιστορημάτων γραμμένων στην αγγλική γλώσσα από γυναίκες συγγραφείς. Κάθε γυναίκα συγγραφέας, ανεξαρτήτως εθνικότητας, φυλής και θρησκείας, με μόνη προϋπόθεση να γράφει στα αγγλικά, μπορεί να κερδίσει το βραβείο οrange το οποίο απονέμεται μία φορά τον χρόνο και συνίσταται από ένα χρηματικό έπαθλο 30.000 λιρών και
Περισσότερα.. »Της Αντζελας Δημητρακάκη* Για αρκετό καιρό πίστευα πως όσες από μας είχαμε βρεθεί εσωτερικές σε σχολείο [...] θα το θυμόμασταν κάποτε όταν θα ήμασταν γριές και απογοητευμένες και ικανές να ζούμε με τίποτα απολύτως. Χτυπάει το κουδούνι, σηκωνόμαστε. Χτυπάει το κουδούνι, πάμε στα κρεβάτια μας. Αποσυρόμαστε στα δωμάτιά μας. Είδαμε τη ζωή να περνάει κάτω απ' τα παράθυρά μας, την παρατηρήσαμε στα βιβλία και τους περιπάτους μας, παρακολουθήσαμε την αλλαγή των εποχών. Ηταν πάντα μια αντανάκλαση, μια αντανάκλαση που έμοιαζε να παγώνει στα περβάζια. Τη Φλερ Γέγκι, που τάδε έφη στα «Μακάρια χρόνια
Περισσότερα.. »Αλκη Ζέη «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο» Μεταίχμιο, 2013, σελ.
Περισσότερα.. »Σταύρος Ζουμπουλάκης «Ποιος Θεός και ποιος άνθρωπος;» Φιλοσοφικά δοκίμια, Πόλις, Αθήνα 2013, σελ. 166 Kυκλοφορεί την 1η Οκτωβρίου
Περισσότερα.. »«Η ειλικρίνεια είναι το πρώτο καθήκον του κριτικού». (ARD, Σεπτέμβριος 2004)
Περισσότερα.. »Του Μισέλ Φάις Εξι πεζογράφοι στο πρώτο τους βήμα και δύο στο δεύτερο. Εξι φρέσκα πρόσωπα καταθέτουν μυθιστορήματα και νουβέλες και δυο νέοι συγγραφείς ―που τα πρώτα τους βιβλία συζητήθηκαν και διακρίθηκαν― επιχειρούν το δεύτερο αποφασιστικό βήμα με μια νουβέλα και μια συλλογή διηγημάτων. Μιλάμε για τους πρωτοεμφανιζόμενους: Ιάκωβο Ανυφαντάκη («Αλεπούδες στην πλαγιά», νουβέλα, Πατάκης), Λευτέρη Καλοσπύρο («Η μοναδική οικογένεια», μυθιστόρημα, Πόλις), Αλέξανδρο Κυπριώτη («Μ’ ένα καλά ακονισμένο μαχαίρι», διηγήματα, Ινδικτος), Μαριλένα Παπαϊωάννου («Νικήτας Δέλτα», μυθιστόρημα, Εστία), Γιάννη Πλιάγκο («Ενα τρίτο αλήθεια και δυο τρίτα ψέματα», μυθιστόρημα, Κέδρος) και Γιάννη Τσίρμπα («Η Βικτώρια
Περισσότερα.. »
Ενα παιχνίδι ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι Του Γιώργου Μητά «Σπίτι» νουβέλα, Κίχλη Η ιδέα της ιστορίας του «Σπιτιού» γεννήθηκε ένα πρωινό του Γενάρη του 2010, καθώς κοιτούσα άυπνος και ταλαιπωρημένος, πίσω από το βρόμικο τζάμι του διαδρόμου μεγάλου αθηναϊκού νοσοκομείου, το πρώτο φως της ημέρας να απλώνεται δειλά στον ουρανό. Ισως γι' αυτό στη βάση της να βρίσκεται το σκοτάδι – ένα βαρύ πέπλο σκιάζει το Σπίτι και τη ζωή των ενοίκων του, του ηλικιωμένου, εκκεντρικού συλλέκτη που ακούει στο
Περισσότερα.. »
Μια ιστορία με τέλος και αρχή Του Ιάκωβου Ανυφαντάκη «Αλεπούδες στην πλαγιά» νουβέλα, Πατάκης Καλοκαίρι του 2009 ξεκινάνε οι «Αλεπούδες στην πλαγιά», καλοκαίρι του 2009 ξεκίνησα να γράφω το βιβλίο. Ημουν στην παραλία του Δρεπάνου στην Ηπειρο, τότε που δεν είχε ακόμα γήπεδα για ρακέτες, beach bar και κάμπινγκ με πολιτικές νεολαίες. Μια παραλία τόσο ήσυχη και νωχελική που έμοιαζε ιδανική για σκηνικό σε μια άδοξη ερωτική ιστορία. Εγραψα το πρώτο κεφάλαιο μέσα σε λίγες μέρες. Ο άντρας, λέκτορας στο πανεπιστήμιο, συναντάει την
Περισσότερα.. »
Της Δήμητρας Κολλιάκου* Ηδη πριν από την άφιξή μας στη Στοκχόλμη φέτος τον Αύγουστο, η Ινγκριντ, συγγενής ενός ζευγαριού με το οποίο διατηρούμε φιλικούς δεσμούς, μας είχε προσκαλέσει σε γεύμα. Αποδείχτηκε μια γυναίκα με ανεκζήτητη ομορφιά (σε πείσμα των εξήντα της χρόνων) και γαλήνιους τρόπους, πρώην παιδαγωγός και νυν πανεπιστημιακός. Οταν η κουβέντα γύρισε σε εκπαιδευτικά θέματα, ο άντρας μου παρατήρησε ότι ο ισραηλινός Τύπος δημοσιεύει εγκωμιαστικά άρθρα για το φινλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα με συχνότητα μία φορά την εβδομάδα. «Ο σουηδικός Τύπος δημοσιεύει τέτοια άρθρα κάθε μέρα» απάντησε η οικοδέσποινά μας με λεπτή ειρωνεία,
Περισσότερα.. »
Παναγής Παναγιωτόπουλος «Τεχνολογικές καταστροφές και πολιτικές του κινδύνου. Παλινδρομήσεις του κοινωνικού εκσυγχρονισμού στην Ελλάδα 1947-2000» Πόλις, 2013, 483 σελ
Περισσότερα.. »
Της Ελένης Παπαργυρίου* Το 1980 ο Γιώργος Ιωάννου δημοσιεύει ένα μικρό βιβλίο με τίτλο «Ομόνοια 1980» (Κέδρος, 1980) με φωτογραφίες του Ανδρέα Μπέλια. Το βιβλίο είναι πρωτοποριακό για την εποχή του: παίζοντας με την ιδέα του χρονικού, δημιουργεί μια ιδιότυπη αφήγηση που συγκαλύπτει και την ίδια στιγμή αποκαλύπτει το προσωπικό ενδιαφέρον του Ιωάννου για την αθηναϊκή πλατεία ως τόπο ερωτικών συνευρέσεων. Το βιβλίο πρωτοπορεί και για έναν ακόμα λόγο. Είναι το πρώτο που περιέχει φωτογραφίες οι οποίες δεν εικονογραφούν απλώς ή κοσμούν την αφήγηση αλλά αποτελούν οργανικό κομμάτι της. Το βιβλίο του Ιωάννου μοιράζει
Περισσότερα.. »
© 2024 Εφημερίδα των Συντακτών | ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ
