Της Αλλοπάρ*

Στα μέσα Σεπτεμβρίου δυο κακοποιοί μπήκαν σε βενζινάδικο στον Μαραθώνα, έκαναν μπλε-μαρέν τον βενζινά, πήραν ό,τι βρήκαν επάνω του και στο ταμείο κι έφυγαν όταν μια πελάτισσα ήρθε για βενζίνη κι άρχισε να κορνάρει. Κι όλ' αυτά μέρα-μεσημέρι! Από τότε, μην τους είδατε.

Είκοσι μέρες μετά, όταν βγήκε ο βενζινάς απ' το νοσοκομείο -ευτυχώς, έζησε ο άνθρωπος- το δίδυμο των κακοποιών ξαναχτύπησε. Πού; Πενήντα μέτρα πιο κάτω, σ' ένα περίπτερο-ψιλικατζίδικο. Μπήκε ο προμηθευτής τσιγάρων να φέρει την παραγγελία, μπήκαν πίσω του κι αυτοί, τον χτύπησαν αλύπητα, του πήραν λεφτά, κλειδιά κι έφυγαν με το φορτηγό του, που ήταν γεμάτο τσιγάρα από άλλες παραγγελίες. Τι ώρα έγινε; Στις 11.30 το πρωί. Και μην τους είδατε κι αυτούς.

Το αμέσως παρακάτω μαγαζί της λεωφόρου Σουλίου -εκεί έγιναν οι 2 πρώτες ληστείες- είναι ένα που πουλάει εργαλεία, ηλεκτρικά κ.λπ. Και λίγο πιο κάτω ένα μανάβικο. Πέφτουν λοιπόν βροχή τα στοιχήματα πού θα χτυπήσουν τώρα οι ληστές. Που φαίνεται ότι, πια, βαρέθηκαν να ανοίγουν σπίτια και πάνε για πιο χοντρές μπάζες.

Αυτό, βέβαια, δεν καθησυχάζει τον δικό μου. Ο οποίος έβγαλε την καραμπίνα απ' το πατάρι, την καθάρισε, την έκανε τζιτζί και την πήρε στο βουνό για σκοποβολή, μαζί με μερικά τενεκεδάκια από μπίρες. Μας έβαλε κι εμάς να κάνουμε στρατιωτικά γυμνάσια, λες κι είμαστε τίποτα χρυσαυγίτες. Εν δυο, εν δυο, τον νου σου Κάρμεν, μη χαζεύεις Ταρζάν, με-ταβολή, εμπρός μαρς, εν δυο, ένα δυο! Τέτοια πράγματα. Μέχρι και «Αχ, Μαρία, τα μπού-τια σου» μας έβαλε να φωνάζουμε. Γυάλισε το μάτι μας και ψάχνει για ληστές! Κι έχουμε κι έναν Κρητικό, εδώ πιο κάτω, που κάθε βράδυ βγαίνει στην αυλή και ρίχνει μπαλοθιές, «για να σφίξουν τα γάλατα», όπως λέει. Κομπάνι γίναμε και δεν το καταλάβαμε.

* Η Αλλοπάρ είναι η σκύλα μου, μια πανέμορφη Εγγλέζα σετερίνα, σωστή αριστοκράτισσα και αλλοπαρμένη αρχηγίνα αγέλης. Και κροτοφοβική: με το που ακούει μπαμ τρελαίνεται και τρέχει πάνω-κάτω, ουρλιάζοντας σαν σεληνιασμένη. Μόνο να την ακούσουν οι ληστές, θα πάρουν δρόμο. Το απόλυτο όπλο!