Συγκρούσεις μέχρι τελικής πτώσεως. Στο «Ασκήσεις για γερά γόνατα» του Φλουράκη δύο υπάλληλοι αγωνίζονται για τη θέση τους και στο «Τον άυλο εσένα» του Χατζηγιαννίδη οι ήρωες διεκδικούν ένα βραβείο και το απόλυτο έργο τέχνης
Περισσότερα.. »
Ενα εντυπωσιακό και πολύπλευρο πρόγραμμα διετίας με παραστάσεις, εκθέσεις, εκδηλώσεις ανακοίνωσε η σύντροφός του Ειρήνη Λεβίδη για το θεατράκι της Κυκλάδων, που θα φέρει στο εξής και το όνομά του
Περισσότερα.. »
Η παράσταση των Αλέξη Ευκλείδη και Χαράλαμπου Γωγιού, που πρωτοανέβηκε το 2011 στο Φεστιβάλ Αθηνών, μετακομίζοντας στο υποδειγματικά συντηρημένο νεοκλασικής αρχιτεκτονικής θέατρο δόθηκε σε ιδανικότερο από την Πειραιώς πλαίσιο. Αυτό δεν σημαίνει ότι η γνώση και ο ζήλος, που επενδύθηκαν στη μεσοπολεμική αυτή οπερέτα, ξεπέρασαν τα προβλήματα που θέτει η ολική επαναφορά του είδους στο σήμερα
Περισσότερα.. »
Του Γιάννη Σβώλου Στα βαθιά θα λέγαμε πως βούτηξε η Οπερα της βαλίτσας της ΕΛΣ, επιλέγοντας τον μοτσάρτειο «Ντον Τζοβάννι» για νέα παραγωγή. Η παρουσίαση ξεκίνησε σε δήμους της Αττικής και ακολούθως σαλπάρει για την ελληνική επαρχία. Παρακολουθήσαμε το νέο ανέβασμα στην Τεχνόπολη (29/12/2013), αποκομίζοντας ετερόκλητες εντυπώσεις. Η σύμπτυξη της τρίωρης όπερας σε περίπου ένα δίωρο έχει γίνει με υποδειγματική ισορροπία και οικονομία από τον σκηνοθέτη Αλέξη Ευκλείδη, η δε παρουσίαση είναι μουσικά και σκηνικά αξιοπρεπέστατη: ισορροπημένη, ευχάριστη, ολοζώντανη. Επιφυλάξεις, ωστόσο, προκαλεί η επιλογή να «προσγειωθεί» η επικού βάρους ιστορία του Ντον Τζοβάννι
Περισσότερα.. »
Τέτοια διάθεση για ζωή εντός σκηνής είχαμε χρόνια να δούμε στο θέατρό μας. Στο παιχνίδισμα και την ανεμελιά της η παράσταση του Κώστα Γάκη παραμένει πιο κοντινή στην ουσία του αυθεντικού «Ρωμαίου» από άλλες, πιστότερες μεταφορές
Περισσότερα.. »
Η Λυδία Κονιόρδου, σκηνοθέτρια και πρωταγωνίστρια σε ένα ξεχασμένο έργο του Παντελή Χορν, μας άφησε με το στόμα ανοιχτό. Το ανέσυρε από τη μουσειακή αδράνεια και το ξανάδωσε στο Εθνικό αστραφτερό και κοφτερό
Περισσότερα.. »
Μετά τη θητεία του στο Εθνικό Θέατρο, ο Γιάννης Χουβαρδάς επιστρέφει στον Φόσε, αλλά και σε μια γνώριμη καλλιτεχνική παρέα. Πέντε-δέκα πιστοί συνεργάτες, ένα κείμενο για λάξευμα, αγωνία και μετεωρισμός. Από το θαυμάσιο επιτελείο ηθοποιών ξεχωρίζουν η Αλκηστις Πουλοπούλου και ο Χρήστος Λούλης, ενώ τα σκηνικά της Μάρως Μιχαλακάκου είναι για βραβείο
Περισσότερα.. »Η Ελένη Τραγγανίδα-Μακρυνιώτη ανέβηκε στο βουνό, αντάρτισσα του Δημοκρατικού Στρατού, στα 16 της χρόνια. Κατέγραψε την ιστορία της στο βιβλίο «Η Μυρτιά του βουνού». Αυτό, αλλά και μαρτυρίες άλλων γυναικών αγωνιστριών από Εμφύλιο και χούντα, αξιοποίησε δραματουργικά η Σοφία Αδαμίδου για να συνθέσει ένα θεατρικό πρόσωπο-σύμβολο
Περισσότερα.. »
Δεν βρήκα στην παράσταση του Στάθη Λιβαθινού το κέντρισμα που θα με κάνει να τη θυμάμαι και μετά από χρόνια. Είναι τυπική για το εν λόγω θέατρο, στην παράδοση που έχει καθιερώσει η Μπέττυ Αρβανίτη: σοβαρή και ποιοτική. Αλλά ένιωσα πως γυρίζουμε πίσω, πιο πίσω και από την αμέσως προηγούμενη, τη «Φόνισσα»
Περισσότερα.. »Η θεατρική μεταφορά του μυθιστορήματος του Ολλανδού Αρνον Γκρούνμπεργκ χαρίζει έναν μεγάλο ρόλο, που βρήκε στο πρόσωπο του Στέλιου Μάινα την πιο εντελή ολοκλήρωσή του. Χωρίς ίχνος αυτοκολακείας ή μελοδραματισμού, ο καλός ηθοποιός συντονίζεται απόλυτα με τον Γέργκεν Χόφμεϊστερ, αυτό το επιβλητικό πρόσωπο της παγκόσμιας λογοτεχνίας
Περισσότερα.. »
Σε ένα χωριό οι άντρες ακρωτηριάζουν, διαπομπεύουν, βιαιοπραγούν σε γυναίκες και παιδιά. Το διήγημα της Κιτσοπούλου, μια ψυχανεμισμένη ηθογραφία της μεταπολιτευτικής αποδόμησης, έγινε παράσταση από τον Παντελή Δεντάκη και κόβει την ανάσα. Οπως το «Σπιρτόκουτο» του Οικονομίδη
Περισσότερα.. »
Η πολιτική παραβολή της Βρετανίδας Ντον Κινγκ είναι απλοϊκή και παραβιάζει ανοιχτές πόρτες. Ο ρεαλισμός, όμως, της σκηνοθεσίας της Ελένης Σκότη και των ερμηνειών κάνει το θαύμα του. Σε τραβάει στη χοάνη του. Σε κάνει να χάνεις τον χρόνο, να βυθίζεσαι στην παράσταση
Περισσότερα.. »Του Γρηγόρη Ιωαννίδη Η εύκολη μεταφορά από τον Γιάννη Κακλέα στο σήμερα της παραβολής του Κιούμπρικ δίνει την ευκαιρία στον Αρη Σερβετάλη να κάνει τη σημαντικότερη ίσως μέχρι τώρα ερμηνεία του. Το όλον, όμως, θυμίζει με τον διδακτισμό του θέατρο για αντιδραστικούς εφήβους Το εμπορικό θέατρο –και «Το κουρδιστό πορτοκάλι» στην «Αποθήκη» μια τέτοια απόπειρα είναι, σοβαρού, εμπορικού θεάτρου–ενδύεται τον αντίλαλο της πόλης και τον μεταφέρει στα κλισέ του. Η συνταγή είναι άλλωστε δοκιμασμένη. Η επίκληση μιας παλιάς επιτυχίας, θεατρικής, κινηματογραφικής ή λογοτεχνικής, σε νέα επεξεργασία και διασκευή, με μεταφορά στα καθ’ ημάς,
Περισσότερα.. »
Είχα χρόνια να δω την πλατεία του Εθνικού τόσο άδεια από κόσμο· τη σκηνή τόσο άδεια από ιδέες. Είναι προφανές ότι ο σκηνοθέτης Εκτορας Λυγίζος βρίσκει το έργο του Μάτεσι προβληματικό. Και νιώθει πως κρατά στα χέρια του μαχαίρι και πεπόνι. Κανένας δεν μας αναγκάζει, όμως, να ανεβάσουμε κάτι που δεν το πιστεύουμε. Ασχημο ξεκίνημα για το Εθνικό
Περισσότερα.. »
© 2024 Εφημερίδα των Συντακτών | ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ
