28/08/14 ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Γούντι Αλεν: τρέχει και με την ταχύτητα στο «νεκρό»

Η «Μαγεία στο σεληνόφως» δεν προσθέτει τίποτα απολύτως σημαντικό στο σύνολο του έργου του. Οποιος όμως απολαμβάνει τις ταινίες του, θα απολαύσει κι αυτή, με την οποία επιστρέφει στον κόσμο των μάγων, των μέντιουμ, αλλά και του έρωτα για τις πολύ νεαρότερες γυναίκες, που τόσο τον τραβάνε.
      Pin It

Των Λήδας Γαλανού, Θοδωρή Δημητρόπουλου

 

Μαγεία στο σεληνόφως

(Magic in the Moonlight)

Σκηνοθεσία: Γούντι Αλεν

Ηθοποιοί: Εμα Στόουν, Κόλιν Φερθ, Μάρσια Γκέι Χάρντεν, Τζάκι Γουίβερ, Χάμις Λίνκλεϊτερ, Αϊλίν Ατκινς

 

Ο Στάνλεϊ, μισάνθρωπος και κυνικός επαγγελματίας μάγος (Κόλιν Φερθ), επιχειρεί να ξεσκεπάσει νεαρή κοπέλα (διασκεδαστική και ευρηματική η Εμα Στόουν) που διατείνεται πως είναι μέντιουμ. Φυσικά εκείνος ξέρει πως μαγεία δεν υπάρχει στα αλήθεια, πως κόσμος είναι μόνο αυτό που βλέπουμε και αγγίζουμε γύρω μας, πως δεν υπάρχει τίποτα παραπέρα, καμία μεταφυσική διάσταση. Ομως όταν η κοπέλα αρχίζει να «βλέπει» πράγματα που δεν έχει τρόπο να γνωρίζει, ο Στάνλεϊ βρίσκεται αντιμέτωπος με την αμφισβήτηση όλων των πιστεύω του και κάθε μικρής βεβαιότητας της κοσμοθεωρίας του.

 

Υπάρχει μια αδιαμφισβήτητη γοητεία στο να βλέπεις έναν σπουδαίο δημιουργό να λειτουργεί σαν αυτοκίνητο που πηγαίνει με νεκρά. Εχει την ταχύτητα για να συνεχίσει να ταξιδεύει και, αντί να κοπιάζει με κινήσεις αλλαγής ταχυτήτων, απλώς απολαμβάνει με χάρη και άνεση τη ροή της κίνησης. Αυτή η ταινία είναι Γούντι Αλεν σε νεκρά: Δεν προσθέτει απολύτως τίποτα σημαντικό στο σύνολο του έργου του, δεν αποτελεί κάποια νέα δημιουργική πρόκληση, ούτε είναι από τις αστειότερές του στιγμές, μα κάθε σκηνή φέρνει μια γνώριμη γοητεία. Κοινώς, αν κάποιος απολαμβάνει ταινίες του Γούντι Αλεν, θα απολαύσει και αυτή την ταινία του Γούντι Αλεν.

 

Ο ήρωας είναι φυσικά και πάλι ένας κυνικός καλλιτέχνης (ένας μάγος, του οποίου η τέχνη είναι η τελειοποίηση της εξαπάτησης), η κοπέλα είναι και πάλι μια νεαρή που έχει να μάθει πράγματα από αυτόν -ή ίσως και να τον διδάξει κάτι, ακόμα και άθελά της, παρότι ανήκουν σε διαφορετική κοινωνική τάξη. Σε σημεία ίσως αναρωτηθεί κανείς αν ο σκηνοθέτης μαλακώνει στα γεράματα, καθώς ο Στάνλεϊ παραδίδεται στην αμφιβολία απέναντι στη γνωστή γουντιαλενική φιλοσοφία πραγματισμού. Ο ίδιος ο Φερθ, πάντως, δεν θα μπει ποτέ σε καμιά λίστα ιδανικών γουντιαλενικών πρωταγωνιστών. Είναι περισσότερο στιβαρός παρά νευρωτικός.

 

Δεν θα υπάρξουν πολλές σεναριακές στροφές που να μην τις βρει κάποιος αναμενόμενες, αλλά αυτό για έναν πολυγραφότατο δημιουργό σαν τον Αλεν είναι συχνά φυσιολογικό. Το νέο του φιλμ δεν θα θεωρηθεί ποτέ ένα από τα σημαντικά του, όμως, ακόμα και το να τον βλέπεις να παραδίδει τα βασικά με τον τρόπο που το κάνει, είναι κάπως μαγικό. Λιγάκι. Ακόμα κι ο Στάνλεϊ θα συμφωνούσε.

……………………………………………………………………………………………………………….

 

Lucy

Σκηνοθεσία: Λικ Μπεσόν

Ηθοποιοί: Σκάρλετ Τζοχάνσον, Μόργκαν Φρίμαν

 

Το έχει ακούσει κανείς σίγουρα άπειρες φορές: «Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί μόνο το 10% του εγκεφάλου του». Ο,τι και αν σημαίνει αυτό. Εν προκειμένω, σημαίνει πως κάποιες φορές οι πιο φιλόδοξες ταινίες μπορούν να γεννηθούν από τις πιο ανόητες ιδέες. Στη νέα περιπέτεια του Λικ Μπεσόν, η Σκάρλετ Τζοχάνσον παίζει τη Λούσι, μια κοπέλα που δεν φαίνεται να έχει τρομερές έγνοιες για τον ρόλο της σε αυτό τον κόσμο, μέχρι που ζει μια μέρα που ακόμα κι ο Τζακ Μπάουερ του «24» θα χαρακτήριζε κακότυχη. Παγιδεύεται άθελά της σε μια υπόθεση διακίνησης ενός εξεζητημένου ναρκωτικού, την κακομεταχειρίζονται οι φρουροί της και μέσα από ένα βίαιο δυστύχημα καταλήγει να ξεκλειδώνει όλο το εύρος της εγκεφαλικής δραστηριότητας, ξεπερνώντας το 10%. Αποκτά υπερδυνάμεις και τεράστια αντίληψη. «Φαντάσου τι θα συμβεί στο 100%», μας προειδοποιεί η ταινία.

 

Εννιά στις δέκα φορές αυτή ακριβώς η ιδέα θα στεκόταν αφορμή για ένα αναμάσημα υπερηρωικών ιστοριών. «Πώς η Λούσι απέκτησε υπερδυνάμεις και έδειρε όλο το Παρίσι». Αλλά αυτή δεν είναι μια τέτοια ταινία. Ο Μπεσόν, που διατηρεί όνομα με βαρύτητα επειδή μερικές περιπέτειες που γύρισε στα ‘90s ήταν τόσο εκπληκτικές («Νικίτα», «Λεόν»), δίνει στη Σκάρλετ Τζοχάνσον ακόμη μία ευκαιρία να λάμψει σε μια χρονιά γεμάτη από σπουδαίες στιγμές της («Her», «Under the Skin», «Captain America: The Winter Soldier»). Εδώ είναι ξανά θαυμάσια, ειδικά στις σκηνές που αποκτά συναίσθηση της μετάλλαξής της. (Μια σκηνή συνομιλίας μέσω κινητού εν ώρα χειρουργείου είναι από τις κορυφαίες της χρονιάς ώς τώρα.)

 

Η Λούσι μετατρέπεται σε ένα πλάσμα ανώτερο με κάθε πιθανή έννοια. Κατανοεί και επεξεργάζεται, χρησιμοποιεί το μυαλό της για να ξεκλειδώσει τα μυστικά της ύπαρξης την ώρα που γύρω της τα αγόρια πυροβολούνται για ασήμαντους λόγους. Ο Μπεσόν τη χρησιμοποιεί όχι για να παραδώσει μια συνηθισμένη high concept περιπέτεια, μα για να γυρίσει μια δική του -σχεδόν δυσβάσταχτα 90s euro-trash σε σημεία- εκδοχή για τη δημιουργία και για το τι σημαίνει να είσαι λογικό ον με αντίληψη του κόσμου, της ιστορίας, του σύμπαντος. Δεν καταφέρνει να ανταποκριθεί στο ύψος της φιλοδοξίας του, αλλά τουλάχιστον βάζει ψηλά τον πήχη: είναι σαχλό και διασκεδαστικό, χαοτικό και απρόσμενο, και την ίδια στιγμή επιβλητικό και κάπως μεγαλειώδες. Και σίγουρα προκλητικό, καθότι όχι κάτι που έχουμε δει άλλες 100 φορές. Τουλάχιστον τώρα ξέρουμε τι συμβαίνει όταν ο Λικ Μπεσόν χρησιμοποιεί το 10% του δικού του εγκεφάλου.

 

……………………………………………………………………………………………………………

 

Αεροπλάνα 2: Ιπτάμενοι Πυροσβέστες

(Planes: Fire & Rescue)

Σκηνοθεσία: Ρόμπερτς Γκάναγουεϊ

Με τις φωνές των: Γιώργου Καπουτζίδη, Ντορέτας Παπαδημητρίου

 

Ο Ντάστι, το αποφασιστικό και γενναίο αεροπλάνο που γνωρίσαμε στο «Planes», έχει πλέον εξελιχθεί σε παγκόσμιο πρωταθλητή εναέριων αγώνων ταχύτητας. Μόνο που οι μέρες θριάμβου μάλλον έρχονται στο τέλος τους: ένα πρόβλημα στο κιβώτιο ταχυτήτων του απειλεί να μην τον αφήσει ν’ αγωνιστεί ξανά. Εκτός αν μετατραπεί σε πυροσβεστικό αεροπλάνο! Ο Ντάστι και η αξιαγάπητη, ετερόκλητη παρέα του θα ριχτούν με πάθος σ’ έναν άλλον αγώνα, αυτόν της κατάσβεσης της φωτιάς, κι απ’ αυτόν θα βγουν, αν όχι πρωταθλητές, σίγουρα αληθινοί ήρωες.

 

Οχι μια από τα ίδια αυτό το χαριτωμένο σίκουελ, μια και αντί να προτιμήσουν τα «έτοιμα», ο Τζον Λάσετερ, ο Γκάναγουεϊ και οι σεναριογράφοι δίνουν μια πετυχημένη νέα τροπή στις περιπέτειες του Ντάστι και των φίλων του, διατηρώντας τη συμβατική αισθητική της πρώτης ταινίας, αλλά φτιάχνοντας μια συγκινητική και διασκεδαστική ιστορία για ένα μάτσο απρόσμενους ήρωες που καταφέρνουν να γίνουν εξαιρετικά συμπαθείς, με τις ρόδες προσγειωμένες και τα όνειρα εκτοξευμένα στον ουρανό.

 

Scroll to top