Της Πέπης Ρηγοπούλου Για να έχεις δικαίωμα στο στοίχημα, στην ευστοχία ή ακόμα και στο λάθος, μπροστά σε ένα σημαντικό πολιτισμικό γεγονός, όπως η ανασκαφή της Αμφίπολης, πρέπει να μην είσαι πρωθυπουργός που βιάζεται να βγάλει πολιτικά οφέλη από μια «πατριωτική» αρχαιολογική ανακάλυψη. Να μην είσαι αστέρι της δημοσιογραφίας που απαιτεί ο κάθε νέος τάφος να είναι οπωσδήποτε της Ρωξάνης ή της Ολυμπιάδας, αν, ο μη γένοιτο, δεν είναι αυτοπροσώπως του Μεγαλέξανδρου. Και να μην απαιτείς από κάθε σοβαρό βήμα της αρχαιολογικής επιστήμης να είναι μια όσο γίνεται πιο «μοναδική στον κόσμο» αρχαιολογική επιτυχία
Περισσότερα.. »
Της Αννας Δαμιανίδη Τα τελευταία χρόνια, κάθε καλοκαίρι κάνουμε λίγες μέρες διακοπές στην πόλη. Οχι στη δική μας, σε άλλες πόλεις, ευρωπαϊκές. Πηγαίνουμε σε σπίτια οικογενειών που θέλουν να έρθουν στην Ελλάδα, εκείνοι μένουν στο οικογενειακό εξοχικό μας στο Πήλιο κι εμείς στο κανονικό τους σπίτι στην πόλη. Εκείνοι κάνουν μπάνια στη θάλασσα και ίσως βόλτες στο βουνό, εμείς παίρνουμε λεωφορεία, τραμ, μετρό, πηγαίνουμε σε μουσεία, σε πάρκα, σε άλλες πόλεις με το τρένο, σε μαγαζιά. Κι εγώ βέβαια χάνομαι διαρκώς και κοιτάζω τους χάρτες στις πλατείες. Με το που φτάνουμε, πρώτη
Περισσότερα.. »
Του Παναγιώτη Γεωργουδή Αγγιξε η αυγή με τα χείλη της το μεδούλι της νύχτας και σουραύλιζε το σκοτάδι. Παλίρροιες μελωδιών ανείπωτου κάλλους κατακλύζουν τον ουράνιο θόλο και τα τοπία της ψυχής. Η νύχτα η κλωσομάνα μαζεύει τα χρυσά της κλωσόπουλα, τ’ άστρα, και αποχωρεί. Το σουραύλι του φωτός δυναμώνει το εμβατήριό του, ο Αυγερινός έμεινε τελευταίος με μια γλυκιά ζαλάδα να τρεμοσβήνει στην ασημένια παρειά του σαν άμαθο παιδόπουλο. Η νύχτα και η μέρα έχουν Πρόσωπο. Σημαίνουν την εναλλαγή Προσώπων μιας Οντολογικής Ομορφιάς που ακόμα δεν έχουμε ψηλαφίσει. Η ανατολή ανάβει στον βυθό
Περισσότερα.. »
Της Αρχοντίας Κάτσουρα Στις 19 Αυγούστου οι ΗΠΑ γιόρτασαν 94 χρόνια από την ημέρα που ο υπουργός Μπέινμπριτζ Κόλμπι υπέγραψε την απόφαση που όριζε ότι η Πολιτεία του Τενεσί –η τελευταία– αναγνώριζε σε όλες τις γυναίκες, μαύρες και λευκές, το δικαίωμα της ψήφου. Οι «New York Times» δημοσίευσαν με αυτή την αφορμή φωτογραφία από το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας τη 19η Αυγούστου 1920, με το σχετικό ρεπορτάζ. Στη σελίδα της εφημερίδας στο facebook, στα σχόλια των αναγνωστών κάποιοι αναλύουν την αξία του γεγονότος και άλλοι κάνουν «χιούμορ»: «Απορώ γιατί η απόφαση αυτή δεν έχει ανακληθεί
Περισσότερα.. »
Της Μαργαρίτας Κουλεντιανού Το νέο φόβητρο της ανθρωπότητας ονομάζεται Εμπολα. Είναι ένας ιός που προξενεί αιμορραγικό πυρετό, μια αρρώστια με θνησιμότητα πενήντα έως ενενήντα στα εκατό – στη φετινή επιδημία η θνησιμότητα έχει φτάσει στο εξήντα στα εκατό. Μέσα σε λίγες εβδομάδες ο ιός Εμπολα, που φέτος έχει ιδιαίτερα μεγάλη έξαρση, έχει προκαλέσει στη Δυτική Αφρική πάνω από χίλιους τριακόσιους θανάτους – σκοτώνοντας περίπου τους μισούς από εκείνους που σκοτώθηκαν το ίδιο διάστημα κατά την ισραηλο-παλαιστινιακή σύγκρουση. Ομως ο Εμπολα, σε αντίθεση με τη σύγκρουση, έχει κινητοποιήσει τη διεθνή κοινότητα. Ανησυχία στους υψηλά
Περισσότερα.. »
Της Βένας Γεωργακοπούλου Ειλικρινά, ως γνήσια επαρχιώτισσα, αν δεν παρακολουθήσω το καλοκαίρι κάνα δυο παραστάσεις από αυτές που περιοδεύουν στην Ελλάδα, χωρίς να περνάνε από Επίδαυρο και Ηρώδειο και Πειραιώς, διακοπές δεν καταλαβαίνω. Ακόμα και στις χειρότερες δεν νιώθω ότι χάνω τον χρόνο μου. Είμαι και προνομιούχα. Τις βλέπω στο ενετικό Κάστρο της Καλαμάτας. Η άνοδος και η κάθοδος μέσα από τα δρομάκια της παλιάς πόλης στης νύχτας τη σιγαλιά είναι από μόνη της έργο τέχνης. Αλλά ειδικά φέτος υπήρξα ιδιαίτερη τυχερή. Οι «Θεσμοφοριάζουσες» του Αριστοφάνη, έτσι όπως τις διασκεύασαν (και το δήλωσαν
Περισσότερα.. »
Της Πέπης Ρηγοπούλου Τα αποτελέσματα των πρόσφατων ευρωεκλογών -θετικά αλλά όχι και τέτοια που να δικαιολογούν εφησυχασμό- έθεσαν την ελληνική Αριστερά μπροστά σε ένα πρόβλημα: να ανοιχτεί στο επίπεδο της σκέψης, της ρητορικής και των πρωτοβουλιών πέρα από τον εαυτό της. Αυτό που είχε κάνει ώς τότε ήταν κατά κύριο λόγο να καταγγέλλει τα σφάλματα, τις ανακολουθίες της καταστροφικής πολιτικής του αντιπάλου. Εύκολη και αποδοτική τακτική, που την έκανε ακόμα πιο εύκολη ένας αντίπαλος φτωχός σε ιδέες και ανθρώπους, παγιδευμένος σε επαγγελίες καταδικασμένες να αποδειχθούν ψέματα από τη μια μέρα στην άλλη. Τακτική ωστόσο
Περισσότερα.. »
Του Λευτέρη Κουγιουμουτζή Με αρκετούς φίλους, συμφοιτητές απ’ τα παλιά, συναντιόμαστε κάθε χρόνο τις πρώτες μέρες του Αυγούστου στους διαδρόμους και τα σκαλοπάτια της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Είναι η εποχή της υποβολής αιτήσεων για τις θέσεις των αναπληρωτών και των ωρομίσθιων καθηγητών στα Γυμνάσια και τα Λύκεια της χώρας. Από την εποχή της κατάργησης της Ενισχυτικής Διδασκαλίας πηγαίναμε εθιμοτυπικά, να πούμε τα νέα μας, να ρωτήσουμε για κοινούς γνωστούς κι αν ήμασταν τυχεροί κι υπήρχε καιρός, καθόμασταν για ένα γρήγορο καφεδάκι στην απέναντι γωνία, πριν δώσουμε ραντεβού για τον επόμενο χρόνο. Ηταν ωραία
Περισσότερα.. »
Του Παναγιώτη Γεωργουδή Αύγουστος είναι ο μήνας της πληρότητας και της ευτυχίας. Οι χυμοί της Φύσης τραγουδούν τη συμπαντική αρμονία εναλλάσσοντας εκρήξεις στιγμών με αιθέρια ψιθυρίσματα, ανυψώνουν κύπελα πυκνωμένης αιωνιότητας. Οποιος δεν πίνει είναι αμέθυστος του κάλλους και αδαής του θείου δέους. Τις νύχτες του Αυγούστου κάτω από τον έρωτα των άστρων μεγαλώνουν τα καρπούζια. Τρίζουν τα σώματά τους, ερωτικά ανακρούσματα μεγαλείου ζωής μέσα στους ήχους των γρύλων και των τριζονιών. Πάντα τον Αύγουστο μεγάλωναν τα καρπούζια με τον έρωτα βυθισμένο στο κορμί τους και αν κάποιος άσχετος βρισκόταν νύχτα σε χωράφι με μποστάνι,
Περισσότερα.. »
Της Αρχοντίας Κάτσουρα Τα Σαββατοκύριακα του Αυγούστου η πόλη αδειάζει. Περισσότερο από τις υπόλοιπες μέρες. Κι αυτοί που δεν έχουν πάει διακοπές όλο και κάποια παραλία βρίσκουν κοντινή να δροσιστούν με τον τρόπο που μόνο το θαλασσινό νερό μπορεί να προσφέρει. Ειδικά τα πρωινά, νωρίς, όταν ακόμα η ζέστη δεν είναι πολλή και οι περισσότεροι είτε κοιμούνται είτε πίνουν τον πρωινό καφέ τους, οι δρόμοι προσφέρουν μια γαλήνη πολύτιμη και ανεκτίμητη: στους κεντρικούς δρόμους το μόνο που βλέπεις είναι τα αραιωμένα δρομολόγια των λεωφορείων και, πού και πού, κανένα ιδιωτικό αυτοκίνητο, ενώ στα στενά
Περισσότερα.. »
Της Πέπης Ρηγοπούλου Τώρα που έχει καταλαγιάσει ο ορυμαγδός του Μουντιάλ και οι συγκινήσεις είναι πλέον περασμένες, μπορώ να αποκαλύψω το ένοχο μυστικό μου: κάτι μου άρεσε σε αυτό το Μουντιάλ. Για την ακρίβεια ένα αναρχοαυτόνομο ή απλώς πολυκεντρικό στοιχείο του: κάποιοι μικροί που τολμούσαν να κοιτάξουν στα μάτια τους μεγάλους, κάποιοι κολοσσοί που κατέρρευσαν σαν χάρτινοι πύργοι. Οχι ο διπολικός κόσμος των βιντεογκέιμς όπου μπορείς να πατήσεις ένα κουμπί και να κάνεις ντιλίτ τον κακό, αλλά ο κόσμος της ανθρώπινης απροσδιοριστίας. Αυτός που θέλει όποιος αγαπά την ελευθερία και την όντως δημοκρατία. (Και
Περισσότερα.. »
Του Λευτέρη Κουγιουμουτζή Η πρώτη φορά που μπήκα σε γήπεδο για να παρακολουθήσω ποδοσφαιρικό αγώνα, θαρρώ δεν θα σβηστεί ποτέ απ’ τη μνήμη μου. Πιτσιρικάς τότε, πάνε χρόνια, να κρέμομαι απ’ το χέρι του πατέρα μου και να ρουφώ την κάθε στιγμή. Είναι από κείνες τις αναμνήσεις όπου δεν χαράσσονται στον νου του ανθρώπου καθεαυτά τα γεγονότα, αλλά περισσότερο τα συναισθήματα κι η επίγευση των πραγμάτων. Το γήπεδο του ΟΦΗ –το πρώτο μου γήπεδο– χαμένο μέσα στις πολυκατοικίες και στα στενά δρομάκια της πόλης· καθώς περπατάγαμε, περίμενα με αγωνία να ξεπροβάλει στην επόμενη στροφή
Περισσότερα.. »
Του Γιώργου Σταματόπουλου Το βιβλίο των βιοκαλλιεργητών Γιάννη Μπίλλα και Γιώργου Κολέμπα «Ο ανθρωπολογικός τύπος της αποανάπτυξης-τοπικοποίησης», που εκδόθηκε πριν από περίπου ενάμιση χρόνο, οδεύει προς την τρίτη έκδοση. Αυτό σημαίνει ότι έγινε ασμένως αποδεκτή η θεωρία τους της αποανάπτυξης που αναλύουν στις σελίδες του, ότι είναι πειστική για πολλούς η λύση που προτείνουν, ειδικώς στην οικονομική κρίση που το κεφάλαιο κατασκεύασε για τους πληβείους της ανθρωπότητας. Η αλόγιστη ανάπτυξη -λένε οι συγγραφείς-, στην οποία ομνύουν πολυεθνικές και σύμπαν το πολιτικο-οικονομικό σύστημα, προσκρούει στην περατότητα των φυσικών πόρων· σ' έναν πεπερασμένο πλανήτη δεν
Περισσότερα.. »
Της Αρχοντίας Κάτσουρα Το καλοκαίρι αγαπώ πολύ το θερινό σινεμά. Κυρίως γιατί το καλοκαίρι μπορείς να δεις ταινίες που τον χειμώνα δεν παίζονται συχνά, όπως παλιός, κλασικός αμερικανικός κινηματογράφος, αλλά και σύγχρονος ευρωπαϊκός, κυρίως γαλλικός. Δεν ξέρω γιατί, αλλά οι γαλλικές ταινίες σπανίζουν τον χειμώνα… Κάπως έτσι λοιπόν, πήγα σε κοντινό μου θερινό κινηματογράφο και είδα τη γαλλική κωμωδία «Θεέ μου, τι σου κάναμε;». Χρειαζόμουν πραγματικά μια κωμωδία. Ξεκίνησα, βέβαια, λίγο επιφυλακτική. Είχα κάνει το λάθος να αφήσω να με επηρεάσουν οι κριτικές, που χαρακτήριζαν την ταινία «λαϊκή κωμωδία», που «έχει σπάσει τα
Περισσότερα.. »
© 2024 Εφημερίδα των Συντακτών | ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ
